|
عنوان
|
نگرشی نو بر معنای عبارت «مَا تَقَدَّمَ وَ مَا تَأخَّرَ» در آیه دوم سوره فتح
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
عصمت پیامبر(ص) ، معناشناسی ، سوره فتح ، مَا تَقَدَّمَ مَا تَأخَّرَ
|
|
چکیده
|
ترجمه قرآن به سبب بلاغت اعجازآمیز آن و به دلیل قرار گرفتن در مجموعه متون دینی و ارتباط عمیق آن با اعتقاد مسلمانان از حساسیت و دشواری فوق العاده ای برخوردار است. اضافه برآن پیچیدگی متن برخی از آیات و عدم سازگاری ترجمه سطحی و ظاهری آن با اصول و محکمات قطعی اسلامی بر دشواری این کار افزوده است. آیه دوم سوره فتح از جمله این آیات است که به سبب ارتباط با عصمت پیامبر (ص) و اجماع مسلمانان در این زمینه نیاز به دقت و بررسی فزون تری دارد. عبارت «ما تقدم و ما تاخر» در آیه شریفه از نظر اکثر مترجمان قرآن به گذشته و آینده ترجمه شده است و مضمون آیه را اینگونه ترجمه کرده اند که خداوند گناهان گذشته و آینده پیامبر(ص) را مورد آمرزش قرار می دهد. آمرزش گناهان گذشته امری مقبول و معقول است اما آمرزش گناهان آینده، امری ناپذیرفتنی می نماید. پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی درصدد است برای حل این مشکل، ترجمه صحیح و دقیق این عبارت را با استفاده از نظریات مفسران و روایات واکاوی کند
|
|
پژوهشگران
|
کریم علی محمدی (نفر اول)، سیفعلی زاهدی فر (نفر دوم)، سید مجید نبوی (نفر سوم)
|