مشخصات پژوهش

عنوان	تشخیص جامع حالت های کوانتومی به صورت حدی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	تشخیص باخطای کمینه ی حالت های کوانتومی،تشخیص بدون ابهام حالت های کوانتومی،تشخیص حالت های کوانتومی با خطای حدی،تشخیص جامع حالت های کوانتومی،تشخیص قابل برنامه ریزی حالت های کوانتومی
چکیده	مسئله ی تشخیص حالت کوانتومی، علاوه بر این که بخش اصلی فرآیند انتقال اطلاعات کوانتومی است یکی از ابزار های اساسی در بسیاری از دیگر فرآیند های اطلاعات کوانتومی و محاسبات کوانتومی است که به عنوان مثال می توان به نقش تشخیص حالت های خالص کوانتومی در کریپتوگرافی کوانتومی و الگوریتم های کوانتومی اشاره کرد . [1,2] پروسه ی انتقال اطلاعات کوانتومی ،شامل دو بخش کدگذاری و کدگشایی است که در بخش اول از میان یک دسته از حالت های ،که فرستنده و گیرنده از آن اطلاع دارند، فرستنده یک حالت را با احتمال انتخاب کرده و برای گیرنده ارسال می کند.گیرنده از حالت فرستاده شده اطلاعی ندارد اما سعی دارد با توجه به دسته ی حالت های ارسال شده و احتمال ارسال هر حالت بهترین دسته ای اندازه گیری(POVM) را پیدا کند تا نتیجه ی اندازه گیری را به حالت فرستاده شده نسبت دهد. اندازه گیری(POVM) را پیدا کند تا نتیجه ی اندازه گیری را به حالت فرستاده شده نسبت دهد. اگر دسته ی حالت هایی که ارسال می شوند بر هم عمود نباشند امکان تشخیص آنها به صورت کامل وجود ندارد.با توجه به امکان رخ دادن خطا در تشخیص حالت ها دو استراتژی کلی در تشخیص حالت وجود خواهد داشت .در یک روش گیرنده همواره می تواند حالت فرستاده شده را تشخیص دهد،اما این تشخیص با اشتباه همراه خواهد بود به این معنی که حالتی غیر از آن چه ارسال شده است ، به عنوان نتیجه تشخیص اعلام شود.هدف اصلی در این روش پیدا کردن دسته ی اندازه گیریی است که این احتمال خطا را کمینه کند و روش تشخیص با مینیمم خطا نامیده می شود[3]. در روش دیگر که تشخیص بدون ابهام نام دارد[4]،گیرنده این اطمینان را دارد که تشخیص او همواره بدون خطا است ،اما این اطمینان به بهای امکان عدم تشخیص فراهم می شود. ست اندازه گیری در تشخیص بدون ابهام N حالت شامل N+1 خروجی است که نتیجه ی یکی از خروجی ها را نمی توان به هیچ کدام از حالت ها نسبت داد که اصطلاحا نتیجه ی مبهم نامیده می شود. در بقیه ی حالات همواره می توان بدون اشتباه حالت فرستاده شده را تشخیص داد. اخیرا تلاش هایی برای ارائه ی روش های تشخیص عام تر انجام شده است .در رویکرد اول که تشخیص با خطای مارجین نام دارد[5]،با اعمال محدودیت بر روی خطای تشخیص ، دو روش ذکر شده در بالا با هم ادغام شده اند.اعمال محدودیت به این معنی است که خطای تشخیص همیشه کمتر از m باشد که ،مقدار
پژوهشگران	پیمان محمودی (دانشجو)، اسفندیار فیضی (استاد راهنما)، محمد علی جعفری زاده (استاد راهنما)