|
عنوان
|
بررسی پایداری آنزیم اوریکاز در حضور اسمولیتها
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
اوریکاز، اوریکاسید، پایداری حرارتی، پایدارسازی، افزودنیها، اسمولیت.
|
|
چکیده
|
اوریکاز یا اورات اکسیداز آنزیمی است که باعث تبدیل اسید اوریک (کم محلول) به 5-هیدروکسیایزواورات و در نهایت آلانتوئین (محلول)
میشود. به این ترتیب باعث رفع مشکل تجمع اسید اوریک میگردد. بنابراین اوریکاز میتواند به عنوان یک آنزیم دارویی جهت کاهش سطح
اسید اوریک خون مورد استفاده قرار گیرد. یکی از مشکلات استفاده از پروتئینها پایداری کم آنها است. روشهای مختلفی از جمله استفاده از افزودنیها، برای پایدارسازی پروتئینها استفاده میشود. در این تحقیق، آنزیم اوریکاز از آسپرژیلوس فلاووسدر میزبان مناسب بیان و سپس
پروتئین نوترکیب با ستون کروماتوگرافی نیکل آگارز تخلیص شد. پس از تخلیص آنزیم، پایداری حرارتی آنزیم در حضور و عدم حضور
اسمولیتها (ساکارز، گلوگز، سوربیتول و گلیسرول) بررسی شد. نتایج بررسی پایداری حرارتی آنزیم نشان داد که اوریکاز تا دمای 20 درجه
سانتیگراد پایداری خود را حفظ کرده و بعد از آن پایداری خود را از دست میدهد به طوریکه نیمه عمر آن در 40 درجه سانتیگراد 30 دقیقه
است. نتایج پایدارسازی آنزیم با استفاده از افزودنیها نشان داد که ساکارز بیشترین اثر پایدارکنندگی را بر روی اوریکاز داشته است. بعد از
ساکارز به ترتیب گلوگز و گلیسرول اثر پایدارکنندگی بیشتری داشته و اثر پایدارکنندگی سوربیتول از دیگر افزودنیها کمتر بود.
|
|
پژوهشگران
|
سمیه میرزایی نیا (نفر اول)، محمد پاژنگ (نفر دوم)، مهدی ایمانی (نفر سوم)
|