مشخصات پژوهش

عنوان	پاسخ شاهدانه به نوع کود مصرفی و تراکم های مختلف علف شور (Salsola kali Subsp. Kali
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	تراکم علف هرز؛ رقابت؛ عملکرد دانه و اجزای آن؛ کود؛ محصولات دانه روغنی.
چکیده	شاهدانه گیاهی یک ساله، دو پایه از تیره ی کانابیناسه و از گیاهان زراعـی قـدیمی اسـت کـه در صـنایع روغن-کشی و نسّاجی مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه دارای خواص دارویی متعددی بوده و از دانه ی آن به عنوان نیروبخش، مسهل، ملیّن، نرم کننده و در تهیه داروهـای مسکّن و ضد انگل اسـتفاده مـی شـود (دادخواه 1389). در شمال کشور، شاهدانه را بـه صـورت دیم، در مناطق سردسیر در بهار و در مناطق گرمسیر به هنگام پاییز کشت می شود (کریمی 1377). این گیاه برگ های پنجه ای با پنج تا هفت برگچه ی دندانه دار دارد (Yoshimatsu et al. 2004). میوه ی شاهدانه کپسولی است ناشکوفا کـه دارای پوسته ی شکننده ای بوده و رنگ آن خـاکسـتـری یـا قهوه ای می باشد. این میوه حاوی تک دانه بوده که رنگ دانه ی آن خاکستری یا قهوه ای است و رنـگ سبز دانه ی آن دلیل بـر عدم رسیدن کـافـی دانـه اسـت (Muenzing and Zwingelberg 1999). روغــن دانه ی شاهدانه ارزش غذایی فوق العاده ای دارد (Callaway and Laakkonen 1996; Leizer et al. 2000) ایـن گیاه حاوی تعدادی ترکیبات فـرّار عمدتاً از نوع مونـوترپن هـا و سسکویی تـرپن هـا بوده کــه کاربردهــای فراوانــی در صــنایع آرایــشی و عطرسازی دارند (Meier and Mediavilla 1998). شاهدانه افزون بر ارزش های غذایی، اثرات مثبتی نیز در کاهش فشار خون و پایین آمدن کلسترول دارد (Jones 1995). شاهدانه محتوی 20 تا 25 درصد پروتئین،20 تا 30 درصد کربوهیدرات، 22 تا 35 درصد روغن است و پروتئین آن دارای کیفیت بسیار بالایی می باشد (Reggiani and Russo 2015). از شاهدانه استفاده های زیادی در زمینه دارویی می شود (Kramer 2015) و یک کارخانه واقعی تولید کننده ی متابولیت های ثانویه محسوب می شود، بطوریکه آلکانها، ترکیبات نیتروژن دار، آمین ها، نمک های آمونیوم، آلکالوئیدهای مشتق شده از اسپرمیدین ، فلاونوئیدها ، فنولیک ها در آن شناسایی شده اند (Pate 1994; Flores-Sanchez and Verpoorte 2008). کانابینوئیدها ترکیبات ترپنوفنولیک هستند که تنها از جنس شاهدانه شناسایی شده اند. بیش از 60 کانابینوئید در گیاه شاهدانه شناسایی شده است. از کانابینوئیدهای اصلی می توان به کانابیجرول ، تتراهیدروکانابینول ، کانابینول، کانابیدیول و کانابیکروم اشاره کرد (Yoshimatsu et al. 2004). واریته هایی که میزان تتراهیدروکانابینول در آنها کمتر از 2/0 تا 3/0 د
پژوهشگران	محمد اکرمی دیزج (دانشجو)، وحید سرابی (استاد راهنما)، امیر رضا صادقی بختوری (استاد مشاور)