|
چکیده
|
چکیده
در حال حاضر یکی از مهم ترین راهکارهای توسعه اقتصادی کشور، توسعه صادرات غیرنفتی است که در برنامه های توسعه اقتصادی توجه خاصی بدان شده است. افزایش صادرات محصولات غیرنفتی نقش مهمی را در این زمینه بازی می کند. برای رسیدن به چنین هدفی در ابتدا باید اقلام صادراتی مزیت دار مشخص گردند و بازارهای بالقوه صادراتی هر محصول خاص شناخته شود. با توجه به اینکه سهم محصولات کشاورزی بیش از یک چهارم صادرات غیرنفتی است، در راستای افزایش صادرات، توجه به این بخش به خصوص محصولات باغی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. انگور از عمده ترین و پرتولیدترین محصولات کشاورزی در جهان به حساب می آید. براساس اطلاعات منتشر شده از طرف سازمان غذا و کشاورزی میزان تولید انگور در جهان در سال 2003 بیش از62 میلیون تن بوده است. کشور عزیز ما ایران، بعلت داشتن زمین های مستعد قابل کشت، از روزگاران قدیم به تنوع در ارقام انگور و تولید و صادرات انواع محصولات آن شناخته شده است. در ایران در سال 2006 انگور بالاترین میزان تولید را در میان محصولات باغی با 2 میلیون و 800 هزار تن به خود اختصاص داده است و در حال حاضر با داشتن بالغ بر 252 هزار هکتار باغ انگور با عملکرد 2/3 میلیون تن میوه در سال هفتمین تولیدکننده بزرگ انگور در دنیا بشمار می آید. مقادیر زیادی از این محصول به صورت تازه و یا پس از تبدیل به کشمش به کشورهای مختلف صادر می شود. با توجه به اهمیت اقتصادی و اجتماعی کشمش و ا نگور در اقتصاد ملی و استعدادهای بالقوه فراوان کشور برای ارتقاء کمی و کیفی این گروه از محصولات و با عنایت به رقابت های جهانی در زمینه بازار محصولات کشاورزی و پتانسیل بالای محصول کشمش برای صادرات لزوم تولید این محصول بر کسی پوشیده نیست اما وجود پسماندهای لاینفک در این صنعت، تولیدکنندگان را با چالش هایی روبه رو کرده است که اگر مدیریت پسماند و ضایعات حین فرآوری به کمک علم روز انجام گیرد نه تنها از بعد دفع پسماندها بلکه از جنبه صرفه جویی در انرژی و هزینه ها کمک بزرگی به تولیدکنندگان می شود. در حوزه کشمش ارزش افزوده فراورده های جانبی ناشی از ضایعات، که هم اکنون در کشورهای پیشرو حاصل می شود، گاه با خود محصول برابری می کند. با این اوصاف در این طرح پژوهشی به بررسی و مطالعه تمام کاربردهای عملی ممکن برای ضایعات کشمش و امکان عملیاتی ساختن آن ها در واحدهای فرآو
|