|
چکیده
|
گیاهان دارویی ثروت مظلوم و ارزشمند کشور ایران می باشد. گیاهان دارویی قابلیت بسیار بالایی در ایجاد اقتصاد پویا و تولید ناخالص ملی را دارد. بطوریکه در اغلب جوامع از این گیاهان به عنوان طلای سبز نام برده می شود. این گیاهان اهمیت بسیار بالای در صنایع دارویی، آرایشی و بهداشتی دارند و می توانند به عنوان پتانسیل بالقوه در ایجاد درآمدهای ارزی و کاهش واردات مواد اولیه داروهای شیمیایی و سنتتیک بکار گرفته شوند. وجود تنوع اقلیمی و ژنتیکی در ایران موجب شده تا ایران به گنجینه ی ارزشمندی در رابطه با تولید گیاهان دارویی تبدیل شود (Koocheki and Nadjafi, 1998, P. 7-8). امروزه با توجه به افزایش جمعیت و نیاز روزافزون به فرآوردهای دارویی از یک طرف و افزایش تنش شوری در منطقه که موجب کاهش تولید در واحد سطح شده است موجب شده تا توجه بیشتری در رابطه با تولید گیاهان دارویی به عمل آید به گونه ای که کشت های سنتی در مساحت های کوچک پاسخ گوی بازار رو به رشد تقاضا برای این محصول نباشد. با توجه به پدیده گرمایش کره زمین و تغییرات اقلیمی ناشی از آن، سبب شده تا هرساله بر وسعت اراضی شور و خشک در دنیا افزوده شود (Amjad et al., 2014). کشور ایران نیز تحت تأثیر گسترده این تغییرات اقلیمی قرار گرفته است کاهش بارندگی ها در سال های اخیر و مشکلات مرتبط با خشک شدن دریاچه ارومیه، موجب افزایش تنش شوری در منطقه شده است که تاثیر منفی بر کشاورزی منطقه و به تبع آن در اقتصاد جوامع روستایی دارد. تنش شوری به وسیله وجود مقادیر بالایی از نمک در محلول خاک مشاهده می شود و از عوامل مهم کاهش دهنده رشد و عملکرد گیاه می باشد. در خاک های شور علاوه براینکه غلظت سدیم و کلر بالا می باشد pH و هدایت الکتریکی محلول خاک نیز بالا بوده که موجب تشدید عارضه می شود (Wu et al., 2007). تنش شوری سبب افزایش پتانسیل اسمزی ریزوسفر شده و موجب کاهش جذب آب و مواد غذایی توسط ریشه می شود که این امر موجب کاهش تولید متابولیت های اولیه و ثانویه در گیاه می شود. کاهش عملکرد محصول به دلیل تنش شوری از عوامل اصلی کاهش صرفه اقتصادی محصول در خاک های متاثر از عارضه شوری می باشد لذا لازم است تا تدابیری در راستای کاهش اثرات منفی تنش شوری در گیاه اندیشیده شود. استفاده از ترکیبات مختلف در فرایند تغذیه برگی گیاهان گامی موثر و کم هزینه در راستای کاهش اثرات منفی تنش شوری
|