مشخصات پژوهش

عنوان	تهیه و ارزیابی داربست های نانوکامپوزیتی بر پایه پلی وینیلیدین فلوراید (PVDF) با خواص پیزوالکتریک برای استفاده در مهندسی بافت استخوان
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	داربست، پیزوالکتریک، پلی وینیلیدن فلوراید، مهندسی بافت
چکیده	مهندسی بافت استخوان یک روش جدید و امیدوارکننده در مقایسه با روش های سنتی درمان نقایص استخوانی، برای ترمیم استخوان ارائه می دهد. استخوان مهندسی به طور معمول از داربست، استئوبلاست و فاکتورهای تنظیم کننده رشد و تمایز و تشکیل بافت استخوان تشکیل شده است. داربست های ایده آل مهندسی بافت استخوان باید زیست سازگار و زیست تخریب پذیر بوده و باعث تعامل سلولی و رشد بافت شوند و از خصوصیات مکانیکی و فیزیکی مناسبی برخوردار باشند. از مواد مختلفی برای جایگزینی و ترمیم بافت های استخوانی آسیب دیده استفاده شده است ]9[. بنابراین انتخاب صحیح ترکیبات مناسب برای ساخت داربست ها با ویژگیهای مذکور ضرورت بالایی در این زمینه خواهد داشت. طی تحقیقات اخیر گزارش شده است که اثر پیزوالکتریک نقش فیزیولوژیکی مهمی در رشد استخوان، بازسازی و ترمیم شکستگی دارد. بافت استخوان طبیعی ضریب پیزوالکتریک پایینی برابر با pC/N 7/0 دارد که از نظر بیولوژیکی نیز فعال بوده و می تواند به تنش میکرومکانیکی مانند حرکت بدن پاسخ دهد و منجر به تولید دو قطبی الکتریکی شود [10]. بنابراین استفاده از پلیمرهایی نظیر PVDF که دارای خواص پیزوالکتریک هستند، می توانند در زمینه تهیه داربست های مهندسی بافت استخوان مناسب باشند. این پلیمر علاوه بر داشتن ضریب پیزوالکتریک بالا، به راحتی قابل فرآورش است و دارای خواص مکانیکی عالی، مقاومت شیمیایی بالا و پایداری حرارتی خوب می باشد. خواص الکتریکی و پیزوالکتریکی فوق العاده PVDF ناشی از ساختار بلوری آن می باشد. پلیمر پیزوالکتریک PVDF توانایی تغییر شکل با حرکات فیزیولوژیکی را دارد و در نتیجه، تحریک الکتریکی را به سلول ها یا بافت آسیب دیده بدون نیاز به یک منبع قدرت خارجی منتقل می کند و در نهایت باعث تحریک رشد و تمایز سلول ها می شود [11]. علاوه بر PVDF، ترکیباتی مانند اکسید روی (ZnO) با داشتن خاصیت پیزوالکتریک و زیست سازگاری، می توانند در ماتریس داربست های مهندسی بافت استخوان بکار گرفته شوند. همچنین خاصیت آنتی باکتریالZnO منجر به کاهش عفونت در ماتریس داربست ها می شود ]12[. از سوی دیگر؛ از آنجا که HA شباهت شیمیایی با مؤلفه معدنی ماتریس استخوان طبیعی دارد، میل قوی به بافت های سخت در مهندسی بافت استخوان نشان می دهد. پیوند شیمیایی با بافت میزبان در مقایسه با سایر جایگزین های استخوانی مانند ایمپلنت های فلزی، ب
پژوهشگران	راضیه جبرئیلی (دانشجو)، یونس بیگی خسروشاهی (استاد راهنما)، فهیمه فرشی ازهر (استاد راهنما)