|
چکیده
|
با توسعه علم، یکی از چالش های ما ساخت حامل های غیر ویروسی برای رساندن RNA و DNA است که بتوان از آنها به عنوان جایگزینی برای حامل های ویروسی استفاده کرد. این حامل های میتوانند از خیلی از مواد ساخته شوند مثل پلیمرها، لیپوزوم ها، پروتئین، پپتیدها و بسیاری دیگر از مواد. اما هر ماده ای مزایا و معایبی دارد. حامل های ویروسی پاسخ سیستم ایمنی بدن را افزایش میدهند. با انتخاب بهترین ماده به عنوان حامل، ما میتوانیم پاسخ ایمنی بدن را کاهش داده و یک ژن رسانی خوب با سمیت پایین را در سیستم بیولوژیکی داشته باشیم
|