مشخصات پژوهش

عنوان	حقوق کودکان اقلیت های دینی و مذهبی از منظر فقه امامیه و حقوق ایران با تأکید بر ماده 30 کنوانسیون حقوق کودک
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	حقوق کودکان اقلیت دینی و مذهبی ، فقه امامیه ، حقوق ایران ، ماده 30 کنوانسیون حقوق کودک
چکیده	تحقیق حاضر انطباق امتیازات مذکور در ماده 30 کنوانسیون حقوق کودک (1989) با موازین اسلامی و قوانین داخلی را مورد بررسی قرار داده است، زیرا به تصریح قانون اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حقوق کودک (1372) اعتبار این کنوانسیون منوط به عدم ناسازگاری آن با قوانین داخلی و موازین اسلامی است و از این رو لازم است در تحقیقی مستقل انطباق یا عدم انطباق مفاد این کنوانسیون با دو قید مذکور مورد بررسی قرار گیرد. ضرورت تمرکز بر مادة 30 کنوانسیون مذکور نیز از این جهت است که بخش قابل توجهی از سکنة ایران، مخصوصاً در حوالی آذربایجان و کردستان، اقلیت مذهبی و دینی هستند و لازم است دامنة بهره مندی کودکان آنان از حقوق مذکور در مادة 30 کنوانسیون حقوق کودک از منظر فقه امامیه و حقوق ایران مورد بررسی قرار گیرد. برای پاسخ به مسألة مذکور، اطلاعات لازم با استفاده از روش کتابخانه ای گردآوری و پس از تجزیه و تحلیل و ارزیابی، این نتیجه حاصل شده است که بر مبنای رویکرد غالب در فقه امامیه و حقوق ایران نسبت به سرشت کودکی و حقوق کودک، کسی که از منظر فقه امامیه و حقوق ایران کودک محسوب می شود (اصولاً دختر کمتر از 9 سال قمری و پسر کمتر از 15 سال تمام قمری)، تابع والدین است؛ بنابراین طبیعی است که برای کودک در فقه امامیه و به تبع آن در حقوق ایران هیچ یک از امتیازات مذکور به خودی خود، نه مورد تصریح قرار گیرد و نه منع شود؛ بلکه کودک تابع والدین خود است. در مورد والدین نیر حقوق مذکور یا با محدودیت هایی در مذهب و در حق پذیرفته شده (ابراز ایمان و انجام اعمال مذهبی) و یا مورد منع قرار نگرفته (برخورداری از فرهنگ و کاربرد زبان) و از این رو جواز آنها قابل فهم است، هرچند گاه بنا بر علل و دلایلی دامنة این حقوق محدود شده است. همین، در حقوق ایران نیز به موجب اصول 12 تا 26 قانون اساسی دارای ضمانت اجرایی خواهد بود.
پژوهشگران	سبا اسکندرزاده چوبقلو (دانشجو)، داود نوجوان (استاد راهنما)، محمدعلی محب الرحمان (استاد مشاور)