|
عنوان
|
پیش زمینه های فکری طرح آموزش زبان قرآن
|
|
نوع پژوهش
|
کتاب
|
|
کلیدواژه‌ها
|
لسانی فشارکی، تهذیب گرایی، انسان محوری، کلام محوری، ترکیب گرایی، رازافزایی، عمل گرایی.
|
|
چکیده
|
آموزش قرآن اولین و مهم ترین فعالیت آموزشی در فرهنگ اسلامی است که در طول تاریخ همواره مورد اهتمام مسلمانان بوده است، موضوع سخن در این نوشته، طرح «آموزش زبان قرآن» است و به طور خاص پیش زمینه های فکری آن. این طرح دارای ویژگی های تمایزبخش است که آن را به شکلی برجسته نمایان ساخته است. بدین سبب درک پیش زمینه های ذهنی ای که منجر به این تمایز شده است دارای اهمیت است. فرضیه ای که در این مقاله دنبال شده، آن است که اندیشه ای منسجم در ورای این طرح وجود دارد که ریشه در گرایش ملایم عرفانی و تهذیب گرایانه به آموزه های دینی دارد، به عبارت دیگر این گرایش تهذیب گرایانه علاوه بر ظهور مستقیم در اصول و آموزه های طرح، منجر به ایجاد اندیشه ای در طراحان آن شده است که با مؤلفه هایی مثل انسان محوری، کم گویی، ترکیب گرایی و عمل گرایی که ویژگی های فرهنگی عصر نزول قرآن نیز به شمار می رود، توضیح می یابد. در متن مقاله نمودهای هر یک از این مؤلفه ها در طرح آموزش زبان قرآن مشخص شده است.
|
|
پژوهشگران
|
علی دهقان (نفر اول)، سجاد محمدفام (نفر دوم)
|