|
عنوان
|
نقد فقهی رویکردهای فمینیستی حقوقدانان زن ایرانی با تاکید بر کتاب ساختار حقوقی نظام خانواده در ایران
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نقدفقهی، فمینیست،حقوقدان، زن
|
|
چکیده
|
پژوهش حاضر، درصدد پرداختن به این پرسش است که «رویکردهای غیر دقیقی همچون رویکرد فمینیستی در حقوق خانواده پژوهشی (به طور عام) و در کتاب ساختار حقوقی نظام خانواده در ایران (به طور خاص)، به چه دلیل قابل نقد است؟ و چنین رویکردهایی ریشه در چه مواردی دارد؟». اطلاعات لازم برای پاسخگویی به این پرسش از طریق مطالعات کتابخانه ای گردآوری و با روش توصیفی-تحلیلی مورد ارزیابی قرار گرفته و این نتیجه حاصل شده است که رویکردهای مذکور مبتنی بر ادله مختلفی است؛ در این میان، مهمترین دلیل، محور قراردادن زن در حقوق خانواده پژوهی است که امری ناروا است؛ زیرا طبیعی است که در حقوق خانواده پژوهی، باید نهاد خانواده محوریت داشته باشد، نه منحصراً حق زن، یا حق مرد و یا حق کودک. اولویت دهی به یک جزء از خانواده به همان دلیل ناروا است که اولویت دادن به دیگر جزء آن ناروا است؛ زیرا هر دو مبتنی بر تبعیض است. ریشه رویکردهای غیردقیق در حقوق خانواده پژوهی در دو سطح مجزا قابل بیان است: سطح نخست، پیش فرض های ناروای برخی از نویسندگان و پژوهشگران حوزه حقوق خانواده (همچون لزوم تقدم یک جزء از اعضای خانواده بر مجموعه نهاد خانواده در حقوق خانواده پژوهی) است؛ این دشواری ها را می توان دشواری های فکری نامید. سطح دوم که یک دشواری حقوقی است، عبارت است از کم دقتی در نگارش قوانین یا در ابتنای قوانین بر موازین شرعی و اخلاقی.
|
|
پژوهشگران
|
بهاره بغدادچی (دانشجو)، داود نوجوان (استاد راهنما)، محمدعلی محب الرحمان (استاد مشاور)
|