|
عنوان
|
مطالعه تطبیقی مسوولیت مدنی دولت در قبال حفاظت از محیط زیست در نظام حقوقی ایران و عراق
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
مطالعه تطبیقی، مسوولیت مدنی دولت، حفاظت از محیط زیست ، نظام حقوقی ایران و عراق
|
|
چکیده
|
محیط زیست، میراث مشترک انسانی است و به شدت سزاوار توجه و مطالعه است. آلودگی محیط زیست هم یکی از خطرناکترین مشکلاتی است که بشریت در زندگی روزمره خود با آن دست و پنجه نرم می کند. واضح و بدیهی است که با توجه به این که حفاظت از محیط زیست به یک ارزش اجتماعی تبدیل شده مداخله قانونگذار و ارگانهای مختلف رسمی ضرورت دارد تا با تصویب قوانین و تنظیم مقررات لازم، ضرورت فوری حفاظت از محیط زیست به عنوان یک مسأله ،جهانی بین المللی منطقه ای و داخلی را مورد توجه قرار دهند(عبد الغنی احمد،2019)،
در این خصوص هرچند توسعه نظریه ها و ابزار در جهت محافظت از محیط زیست در برابر انواع آلودگی و منابع مختلف آن حاکی از علاقه و دغدغه مندی دولت عراق به موضوع محیط زیست است، اما با این حال، شورای قانونگذاری عراق به کمبود قوانین و ضرورت ایجاد سازوکارهای قانونی مرکزی و محلی برای جبران این نقیصه اشاره کرده است به خصوص با توجه به این که آلودگی محیط زیست تأثیرات شدیدی بر امنیت صلح و توسعه و تقویت روابط با کشورهای همسایه از جمله ایران دارد در کنار کمبود هنجارها، کمبود شدید ارگانها و موسسات اداری تخصصی در زمینه حفاظت از محیط زیست و واگذاری این وظیفه به چندین نهاد اجرایی و نظارتی مرکزی و عدم گسترش دامنه مسئولیت حفاظت از محیط زیست به سطح محلی و اجرائی نشدن مسئولیت ایالتی در حوزه حفاظت از محیط زیست از آسیب ها و چالشها در مواجهه با آلودگی محیط زیست در عراق است(الفایز،2016).
به طوری که عدم حضور ارگانهای متخصص در زمینه حفاظت از محیط زیست در عراق خصوصاً تا سال 2004 تأثیر بسیار زیادی در وضعیت محیط زیست عراق داشته است. از جمله ارزشها و اصول مهم مندرج در قانون اساسی جمهوری عراق در سال 2005 ، ضمانت های زیست محیطی است که تنها با حمایت مدیریتی و قانونی قوی و مؤثر میتواند تحقق یابد. بنابراین، حفاظت از محیط زیست در بستر توسعه سریع ،جامعه بهبود فعالیتهای دولت در زمینه حقوقی و اداری را هم ایجاب می.کند ریشه برخی از این مشکلات را جدای از بحرانهای ناشی از جنگ و درگیریهای داخلی، در قدیمی بودن و پراکندگی قوانین موجود در عراق باید جستجو کرد مانند قانون بهداشت عمومی شماره 89 سال 1981، قانون حفاظت در برابر اشعه یونیزان شماره 99 سال 1980 و قانون حفاظت و بهبود محیط زیست شماره 27 سال 2009 و این در حالی است(داخل سهی حمید،2015). که همان
|
|
پژوهشگران
|
عبدالله حسین علی الدلوی (دانشجو)، رضا فانی (استاد راهنمای اول)، اباست پورمحمد (استاد مشاور)
|