|
عنوان
|
کاربرد نانوذرات روی- کیتوسان- سالیسیلیک اسید در کشاورزی پایدار: از پوشش زیستی تا سامانه رهایش هوشمند
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
فناوری نانو، نانوذرات کیتوسان-روی-سالیسیلیک اسید، زیست محرک گیاهی، کمبود ریزمغذی
|
|
چکیده
|
نانوذرات ترکیبی روی، کیتوسان و سالیسیلیک اسید به عنوان یک فناوری نوین در کشاورزی و صنایع غذایی، کاربردهای گستردهای در
بهبود کیفیت و سلامت محصولات گیاهی دارند. این ترکیبات با بهرهگیری از خواص منحصر به فرد هر جزء، مزایای متعددی را در حوزههای
مختلف فراهم میکنند: در زمینه پوشش محافظ میوهها و سبزیجات، این نانوذرات با ایجاد لایهای نفوذپذیر و مقاوم، فرآیندهای تنفسی و
اکسیداتیو را کنترل کرده و از رشد میکروارگانیسمهای بیماریزا جلوگیری میکنند. این امر منجر به افزایش ماندگاری، حفظ تازگی و
کیفیت تغذیهای محصولات پس از برداشت میشود که اهمیت بالایی در کاهش ضایعات غذایی دارد. در کاربرد به عنوان حامل کودها و
آفتکشها، نانوذرات روی-کیتوسان-سالیسیلیک اسید امکان رهایش کنترلشده و هدفمند مواد مغذی و سموم را فراهم میآورند. این
ویژگی موجب افزایش کارایی مصرف کودها و آفتکشها، کاهش دفعات مصرف و در نتیجه کاهش آلودگیهای زیستمحیطی میگردد.
همچنین، جذب بهتر عناصر غذایی توسط گیاهان، رشد بهینه و عملکرد بالاتر را تضمین میکند. از سوی دیگر، این نانوذرات با تحریک
سیستم ایمنی گیاه و افزایش فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی، مقاومت گیاهان را در برابر تنشهای زیستی و غیرزیستی مانند بیماریها، شوری و کمآبی به طور چشمگیری افزایش میدهند. این امر باعث بهبود رشد، افزایش عملکرد و کیفیت محصولات کشاورزی میشود. با توجه به پتانسیل قابل توجه نانوذرات ترکیبی روی-کیتوسان-سالیسیلیک اسید در بهبود سلامت گیاهان و کاهش خسارات پس از برداشت، هدف از این مطالعه بررسی اثرات کاربرد این نانوذرات در قالب پوشش محافظ زیستفعال و نیز به عنوان سامانه حامل مواد مغذی و محرک رشد گیاه است. در این راستا، سعی شده است تا با بررسی دقیق ویژگیهای فیزیکوشیمیایی، پایداری و عملکرد زیستی این نانوفرمولاسیون، میزان اثربخشی آن در ارتقاء کیفیت محصولات کشاورزی و کاهش وابستگی به نهادههای شیمیایی سنتی مورد ارزیابی قرار گیرد.
|
|
پژوهشگران
|
لیلا خوشمرام (نفر اول)، الهام غفارزاده (نفر دوم)
|