عنوان
|
ساختِ رابطه ی تعلیلی ـ استنتاجیِ جملات در ابیاتِ شعر حافظ
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
کلیدواژهها
|
تعلیل، جمله، حافظ، ساختار، شعر، نتیجه.
|
چکیده
|
در شعر حافظ یکی از برجسته ترین رابطه هایی که دو جمله یا دو مصراعِ یک بیت را از نظر معنایی به هم پیوند می دهد، رابطه ی تعلیلی ـ استنتاجی است. این نوع رابطه، الگوی ساخت بسیاری از ابیاتِ شعر اوست. به طوری که از نظر ساخت جمله های بیت، مشخصه ی سبکِ شخصیِ او محسوب می شود. در این الگوی ساختی که گاه از دو جمله ی مستقل تشکیل شده و گاهی از یک جمله ی مرکّب، یکی از جملات از نظر معنایی برای جمله ی دیگر، جمله ی نتیجه، حکم علّت را دارد.
در این نوشتار سعی بر این است تا نشان داده شود که در این الگو هر یک از جملاتِ تعلیل و استنتاج به چه صورت هایی (امری، خبری، استفهامی و ...) آمده اند و ترتیب آنها از نظر تقدّم و تأخّر به چه صورتی است و تغییراتی که با جابجاییِ جملاتِ این ساخت به وجود می آید، چگونه است.
|
پژوهشگران
|
احمد گلی (نفر اول)، فرهاد محمدی (نفر دوم)
|