|
عنوان
|
بررسی و تحلیل پدیده نوستالژی در شعر بلند الحیدری
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نوستالژی، ادب عربی، عراق، بلند الحیدری.
|
|
چکیده
|
پدیده نوستالژی به عنوان موضوعی روان شناختی، یکی از ویژگی های ادبیات و هنر معاصر و انعکاس واقعی در ادبیات است که در طول تاریخ ادبی، همواره مطرح بوده و در هیچ دوره ای از ادوار تاریخ ادبی، کم رنگ نشده است، بلکه همواره شعرایی بوده اند که بنا به دلایلی، از جمله عدم سازش با جامعه و یاسلطه-ی حاکم، راه غربت را در پیش گرفته و به سرزمین غربت هجرت نموده اند. بنابراین، نوستالژی در معنای عام کلمه، پدیده ای است که سـابقه ای به قدمت زندگی بشری داشته و همـواره یکی از دغدغه های زندگی بشری بوده است؛. سابقه ی این امر نیز در معنای خاص، یعنی نوستالژی ادبی که مدّ نظر این مقاله است، به دوره ی ادبیات جاهلی بر می گردد. پس از آن در دوره های ادبی متأخر بویژه در دوره معاصر نیز بحث نوستالژی، مورد توجه شعرا بوده و در اشعار آنان نمود داشته است. شاید دلیل عمده ی غربت گزینی شعرا این باشد که شخص شاعر، برخوردار از حسی ظریف بوده که قدرت تحلیل او را نسبت به دیگر اقشار جامعه بالا برده و موجب می شود در برابر رفتارهای ناخوشایند حکومت و جامعه، موضع-گیری نموده و راه غربت را برای خود برگزیند و این موضوع همان است که مقاله ی حـاضر با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی در شعـر بلند الحیدری، شاعر معاصر عراقی بررسی کرده و ضمن بیان انواع نوستالژی در شعر ایشان، عوامل پیدایش این انواع را نیز مورد تحلیل قرار می دهد.
|
|
پژوهشگران
|
مهین حاجی زاده چقوشی (نفر اول)، علی فضا مرادی (نفر دوم)
|