عنوان
|
اثر هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی بر مقادیر پلاسمایی TNF-a، IL10، مقاومت انسولین و برخی شاخص های لیپیدی و فیزیولوژیکی در نوجوانان پسر
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
کلیدواژهها
|
IL10 ، TNF–α، تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی، نوجوانان پسر دارای اضافه وزن و چاق
|
چکیده
|
زمینه و هدف : سایتوکاین های پیش التهابی TNF-α و ضد التهابی IL-10 به ترتیب نقش مهمی در ایجاد و جلوگیری از التهاب سیستمیک و بروز بیماریهای ناشی از چاقی از جمله CAD دارند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی یر مقادیر پلاسمایی TNF-α، IL-10، مقاومت انسولین و برخی شاخص های لیپیدی و فیزیولوژیکی در نوجوانان پسر دارای اضافه وزن و چاق می باشد.
روش تحقیق: دراین مطالعه نیمه تجربی، 28 نوجوان پسر چاق و دارای اضافه وزن(89/1±93/16 سال، 98/9±07/88 کیلوگرم، 55/2±35/28 کیلوگرم بر مترمربع) بطور تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه تجربی (13 نفر) و شاهد (15 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین (هشت هفته/ چهارروز/ هفتاد دقیقه در هر جلسه) بود. نمونه های خونی قبل و پس از تمرین، جهت ارزیابی متغیرهای مورد نظر گرفته شد. داده ها با آزمون آماری تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته ها: در گروه تجربی مقدار TNF-α نسبت به قبل از تمرین کاهش و IL-10 افزایش داشته اند که این تغییرات در مقایسه با گروه شاهد معنادار نبود. مقادیر مقاومت انسولینی، TG، TC، LDL-c/HDL-c، TC/HDL-c، BF%، BMI و WC در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد در اثر تمرین کاهش معنا دار و VO2 max افزایش معناداری داشته اند. همچنین همبستگی منفی و معناداری بین IL-10 با TNF-α، LDL-c، BMI و WC مشاهده شد (P<0.05) نتیجه گیری: هشت هفته تمرین استقامتی ترکیبی علارغم تاثیر معنادار روی کاهش مقاومت انسولینی، برخی شاخص های لیپیدی و فیزیولوژیکی، موجب تغییرات معنادار TNF-α، IL-10 پلاسما در نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق نشد.
|
پژوهشگران
|
بهلول قربانیان (نفر اول)، آقاعلی قاسم نیان (نفر دوم)
|