|
عنوان
|
نقش تغییر علت در تأویل قصص قرآنی در متون عرفانی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
علّت، روایت، برداشت عرفانی، دگرگونی معنایی
|
|
چکیده
|
روش عارفان در بیانِ اندیشه های عرفانی و مفاهیم سیروسلوک بیشتر مبتنی بر نقل حکایت هایی
از گذشتگان است که گهگاه متناسب با موضوع، تغییراتی در اصل آنها ایجاد می کنند تا معنی مورد نظر خود را با آن بیان کنند. بنابراین در روش شناسی تأویلِ عارفان از داستانها، توجّه به نوعِ تغییری که آنها در روایتِ اصلیِ حادثه ها ایجاد می کنند، اهمیّت بسزایی دارد . مهم ترین تغییری که آنها در داستانها ایجاد می کنند، «جابه جایی و تغییر علّت اولیّه» ای است که باعث ایجاد حادثه و شکل گیری داستان شده است. این تغییر علّت، خود باعث تغییرات اساسی در دیگر اجزا و عناصر داستان و دگرگونی ساختار کلّی آن می شود و بافت و زمینه ای که در داستان به وجود می آورد کاملاً با بافت و زمینۀ قبلی آن متفاوت می گردد. در این نوشتار، نخست به و نقش آن در نوع و چگونگی عناصر داستان اشاره می کنیم، سپس به ذکر چند «علّت» ِ اهمیّت نمونه از برداشتهای عرفانی عارفان از داستان ها که با تغییر علّت اصلی آنها، تغییرات دیگری نیز در درون روایت به وجود آمده است، می پردازیم.
|
|
پژوهشگران
|
رحمان مشتاق مهر (نفر اول)، فرهاد محمدی (نفر دوم)
|