|
عنوان
|
تفاخر شاعرانه در اوج تواضع عارفانه عطار
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
عطار، شعر، شاعر، مفاخرات شاعرانه
|
|
چکیده
|
عارفان شاعر و شاعران عارف، چنانکه از آثار بازمانده آنها می توان دریافت، چندان که باید و شاید خود را وابسته و درقید و بند شاعری محض نمی دانند و اگر شعری نیز بر زبان رانده و یا اثری منظوم خلق کرده اند، بیشتر از باب تعلیم، روشنگری و تشریح مسائل غیر مادی و روحانی به مخاطبان بوده است.
با اینکه عطار در جای جای آثقارش خود را شاعر نمی داند و نمی خواهد با نام شاعر او را بشناسند و بر اساس آنچه در مکتب عرفان آموخته در اوج تواضع است، در این مقاله کوشیده ایم تا به وی با توجه به مفاخرات شاعرانه اش در پاره ای ابیات از منظر یک شاعر نگاه کنیم و مفاخرات شاعرانه اش را بازکاوی نموده، با تکیه بر ابیاتی در آثارش نشان دهیم که عطار در اوج تواضع عارفانه اش، در میدان تفاخر شاعرانه نیز کم نظیر ظاهر شده است.
|
|
پژوهشگران
|
رحمان مشتاق مهر (نفر اول)
|