|
عنوان
|
بررسی ارتباط بین سطوح پلاسمایی استئوکلسین و پاراتورمون با شاخَص های انسولین،مقاومت انسولینی، چربی های خون و ترکیب بدنی متعاقب یک دوره تمرین هوازی فزاینده در زنان یائسه دیابتی نوع 2
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
تمرین هوازی فزاینده،استئوکلسین،پاراتورمون،شاخص مقاومت انسولینی،ترکیب بدن،چربی خون،زنان یائسه دیابتی
نوع 2
|
|
چکیده
|
چکیده
پیش زمینه و هدف: مطالعات صورت گرفته نشان میدهند که مارکرهای بیوشیمیایی تغییرات دینامیکی در عملکرد استخوان را
ارزیابی و میزان پاسخ متابولیزم استخوان به فعالیت بدنی را تعیین میکنند.هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین سطوح پلاسمایی
استئوکلسین و پاراتورمون با انسولین، مقاومت انسولینی و شاخص های چربی خون و ترکیب بدنی متعاقب ده هفته تمرین هوازی
فزاینده در زنان یائسه دیابتی نوع 2 می باشد.
77 کیلوگرم، /45±13/ 46 سال، 08 /75±2/29) روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 40 آزمودنی زن یائسه دیابتی نوع 2
31/5±4/58 کیلوگرم بر مترمربع) بصورت آزمودنی های در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه های کنترل ( 20 نفر) و
تمرین ( 20 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین هوازی (ده هفته/ سه روز/ شصت دقیقه در هرجلسه) بود. نمونه های خونی قبل و بعد
تمرین جهت ارزیابی متغیرهای مورد نظر گرفته شد. سنجش استئوکلسین و پاراتورمون پلاسما بوسیله روش الایزا انجام شد. برای
تحلیل به عمل آمد. ارتباط بین متغیر ها از آزمون پیرسون در سطح معناداری 05 یافته ها: بعد از ده هفته تمرین هوازی درگروه تجربی ، استئوکلسین و پاراتورمون ارتباط معناداری با انسولین، مقاومت انسولینی ،و درصد چربی بدن نداشت BMI، WHR ، HDL ، تری گلیسرید ، کلسترول نتیجه گیری: ده هفته تمرین هوازی فزاینده تاثیر معناداری روی ارتباط بین استئوکلسین و پاراتورمون با انسولین، مقاومت انسولینی، و شاخص های چربی خون وترکیب بدن ندارد.
|
|
پژوهشگران
|
یوسف صابری (نفر اول)، بهلول قربانیان (نفر دوم)، احمد بارانی (نفر سوم)
|