مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثر 10هفته تمرین هوازی برهموگلوبین گلیکوزیله(HbA1c)، مقاومت انسولینی، قند خون و شاخص های ترکیب بدنی زنان مبتلا به دیابت نوع 2
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده
کلیدواژه‌ها	دیابت نوع2، هموگلوبین گلیکوزیله، شاخص مقاومت انسولینی، قندخون، تمرین هوازی
چکیده	چکیده مقدمه: دیابت ملیتوس یکی از شایعترین بیماری ها در جوامع بشری است که مقابله با عوارض ناشی از آن هزینه هنگفتی را به سیستم درمانی تحمیل می نماید. مهم ترین علائم کلینیکی آن افزایش مقاومت به انسولین که در اثر کاهش پاسخ دهی به اثرات متابولیک انسولین ایجا می شود و همچنین افزایش قند خون می باشد که منجر به گلیکه شدن پروتئین های مختلف بدن می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثر 10 هفته تمرین هوازی برهموگلوبین گلیکوزیله(HbA1c)، مقاومت انسولینی، قند خون و شاخص های ترکیب بدنی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. روششناسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 20 زن کم تحرک مبتلا به دیابت نوع 2 با دامنه سنی 40 تا 60 سال بطور تصادفی به دو گروه تمرین ( 10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل فعالیت هوازی پیشرونده(ایروبیک و پیاده روی) بمدت 10 هفته (3 جلسه در هفته/45 تا 60 دقیقه در هرجلسه/ شدت 45 تا 60 درصد حداکثرضربان قلب) بود. از آزمودنیها به منظور اندازه گیری متغیرهای خونی از جمله انسولین، قند خون و هموگلوبین گلیکوزیله، قبل و بعد از 10 هفته بدنبال 12 ساعت ناشتائی، خونگیری بعمل آمد. تجزیه و تحلیل داده ها بوسیله آزمون آماری تی (همبسته و غیرهمبسته) در سطح معناداری 05/0>P از طریق نرم افزار کامپیوتری SPSS20 انجام شد. نتایج: بعد از 10 هفته تمرین در گروه تجربی مقادیر قندخون (001/0=P)، شاخص مقاومت انسولینی(001/0=P)، هموگلوبین گلیکوزیله(003/0=P)، و شاخص های ترکیب بدنی (وزن، شاخص توده بدن، درصدچربی، اندازه دورکمر، نسبت دورکمر به دورلگن) کاهش معنادار و مقدار حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش معنادار داشته اند (05/0>P). بحث و نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد انجام تمرینات هوازی در قالب ایروبیک و پیاده روی باعث کاهش قند خون و مقاومت انسولینی و کاهش گلیکوزیله شدن هموگلوبین در بیماران دیابتی نوع 2 شد بنابرین بنظر می رسد این نوع تمرینات اگر با حجم و شدت مناسب انجام شوند می تواند در کنترل بیماری دیابت نوع 2، بهبود شاخص های ترکیب بدنی و کنترل وزن در افراد میانسال و مسن بعنوان یک درمان مکمل مورد استفاده قرار گیرد.
پژوهشگران	بهلول قربانیان (نفر اول)، حکیمه محمدی (نفر دوم)