|
عنوان
|
آینده نگری و برنامه ریزی از دیدگاه قرآن و حدیث و رابطه ی آن با توکل
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
آینده نگری، برنامه ریزی، توکل، قرآن و حدیث
|
|
چکیده
|
در پژوهش حاضرآینده نگری و برنامه ریزی و توکل، اعتماد به خداوند در امور به عنوان یک ویژگی سودمند در کنار آمدن با مشکلات، مقاومت در برابر یاس و نامیدی، و مهار اضطراب و افسردگی مورد ملاحظه قرار گرفته است. هدف اصلی مطالعه و پژوهش حاضر بررسی روش های ساختن مقیاس اندازه گیری و رابطه ی آینده نگری و برنامه ریزی با توکل به خدا بوده است. در این پژوهش توکل به خداوند و برنامه ریزی تعریف شده و ابعاد اصلی آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. به علاوه ویژگی های روانشناختی و عملی توکل به خدا و ارتباط آن با آینده نگری و برنامه ریزی مورد بررسی قرار گرفته است. هم چنین مطالعات و اکتشافی در زمینه ی روشن نمودن موقعیت هایی که افراد در آن ها می تواند برنامه ریزی و تدبیر کند و به خداوند توکل نماید مورد بحث قرار گرفته است.
توکل یکی از ویژگی های انسان مومن است که بیانگر رابطه ی خاص بین او وخداست. از شبهاتی که در این باره مطرح می شود، این است که میان توکل ومسئله کار و تلاش وبرنامه ریزی، نوعی تضاد و ناسازگاری وجود دارد؛ زیرا گفته می شود از سویی لازمه توکل بر خدا، دست بر داشتن از کوشش در زندگی دنیایی است و از سویی دیگر، در اسلام به کار وتلاش سفارش گردیده است. در این پژوهش می کوشیم تا به این شبهه پاسخ دهیم تا عدم تنافی میان توکل و برنامه ریزی و آینده نگری و کا ر وتلاش تبیین گردد. ودر پی آن با مراجع به کتاب ها وقرآن روایات، واژه ی آینده نگری ودور اندیشی وکلمات هم معادل این ها است مورد بررسی قرار خواهیم داد، و مولفه ها و موانع آینده نگری را مورد بررسی قرار داده و عدم تناقض میان برنامه ریزی وآینده نگری با توکل را به صورت گسترده پرداخته می شود.
|
|
پژوهشگران
|
رقیه صادقی نیری (استاد راهنما)، صمد عبداللهی عابد (استاد مشاور)
|