مشخصات پژوهش

عنوان	پاسخ کاسنی پاکوتاه (Cichorium pumilum Jacq.) به کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط تنش خشکی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	تنش خشکی، کود زیستی، گیاه دارویی، متابولیت های ثانویه، ویژگی های رشدی.
چکیده	کاسنی پاکوتاه گیاهی دارویی و یکساله از تیره ی مینا است (بالندری و همکاران 1391). این گیاه دارویی از طریق بذر تکثیر می شود (کریمی 1380). منشأ اصلی آن اغلب نواحی اروپا، مناطق غربی و مرکزی آسیا و شمال آفریقا است (صمصام شریعت 1389). کاسنی پاکوتاه پراکندگی وسیعی در نواحی مختلف ایران بخصوص در غرب و جنوب غربی آن دارد (Rechinger 1971). این گیاه دارای مصارف تغذیه ای، دارویی و علوفه ای است که از خواص درمانی آن می-توان به رفع مشکلات گوارشی، کبدی، کیسه ی صفرا و به عنوان تصفیه کننده ی خون و درمان کم خونی نام برد (اهوازی و همکاران 1389). ریشه ی این گیاه از نوع راست بوده و تا اعماق خاک فرو می رود (کریمی 1380). ریشه های قوی آن قطری در حدود یک و نیم سانتی متر داشته، به طول نیم تا یک متر بوده و به رنگ قهوه ای می باشند (زرگری 1375). ارتفاع این گیاه معمولاً بین 30 تا 150 سانتیمتر متغیر است، ولی بسته به شرایط محیطی و محل رویش بخصوص در مناطق مرطوب حتی به 200 سانتی متر نیز می رسد (راشدمحصّل و همکاران 1388). برگ های حقیقی این گیاه متناوب، به صورت روزت و به رنگ سبز کمرنگ بوده و در حاشیه ی آنها بریدگی های سطحی دیده می شوند. برگ های پائین ساقه به مراتب کوچکتر، مستطیلی و یا سرنیزه ای شکل بوده، در حاشیه دارای بریدگی های سطحی بوده و فاقد دمبرگ هستند. برگ های میانی و فوقانی متناوب، قاشقی تا سرنیزه ای شکل بوده و حاشیه ی آنها اغلب صاف یا دندانه دار است. گل آذین این گیاه به شکل کلاپرک بوده و تنها محتوی گل های زبانه ای به رنگ آبی روشن و به ندرت صورتی یا سفید است. میوه ی این گیاه فندقه ی کرک دار بوده و به رنگ زرد، قهوه ای روشن تا سیاه و به طول دو تا سه میلی متر است (راشدمحصّل و همکاران 1388). زمان کاشت کاسنی پاکوتاه با در نظر گرفتن شرایط اقلیمی، تناوب زراعی و میزان آب قابل دسترس بهار یا پاییز می باشد (Francke and Majkowska-Gadomska 2008). گونه های مختلف کاسنی بطور گسترده در تمامی نواحی خشک، بیابان ها، کنار جادّه ها، باغ های ایران، زمین های بایر و مرطوب به صورت خودرو می رویند (قهرمان 1367). ریشه ی کاسنی محصولی عمده در شمال اروپا به شمار می رود که در این مناطق به عنوان منبع تولید اینولین کشت می-شود (Hendry 1993; Vergauwen et al. 2003).
پژوهشگران	الهام ارجمندقجور (دانشجو)، وحید سرابی (استاد راهنما)، امیر رضا صادقی بختوری (استاد راهنما)، حسین هاشم پور (استاد مشاور)