|
عنوان
|
بررسی و نقد آراء دستورنویسان دربارة عناصر ساختمانی جملة شرطی در زبان عربی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
اسلوب شرط، هسته، وابسته، گروه، رابطۀ جمله.
|
|
چکیده
|
جملۀ شرط به جمله ای گفته می شود که ادات شرط در صدر آن قرار بگیرد و وقوع آن مشروط باشد. ساختار نحوی شرط در زبان عربی بر پایة دیدگاه های مختلف تحلیل شده است ولی دستورنویسان دربارۀ برخی عناصر آن اتفاق نظر ندارند و ماهیّت این ساختار از نظر زبانشناسی چندان روشن نیست و دربارۀ هسته و وابستۀ این اسلوب نیز تحقیق اساسی صورت نگرفته است. این پژوهش دیدگاه های دستورنویسان را دربارة عناصر ساختمانی جملۀ شرطی بررسی و آن را با روش توصیفی- تحلیلی نقد و ارزیابی کرده است. در مقالۀ حاضر ساختار شرط، تحلیل و رابطۀ جمله ها (جملة هسته و وابسته) مشخص شده است و سپس نقش نحوی، حالت نما و وجه شرطی فعل تبیین و تفاوت آنهایی که اغلب دستورنویسان یکسان انگاشته اند، بیان می گردد. همچنین مکرر بودن نقش برخی ساخت های پیشتاز (ادات شرط+ جمله پیوندی) در این اسلوب اثبات شده است و به عنوان گروه اسمی یا قیدی در نظر گرفته شده اند و سپس نقش دو سویة برخی ادات شرط در جمله های هسته و وابسته اثبات می شود.
|
|
پژوهشگران
|
محمد پاشائی مهترلو (نفر اول)، پرویز احمدزاده هوچ (نفر دوم)، محمد تاروردی نسب (نفر سوم)
|