|
عنوان
|
تغییر معنایی واژگان قرآنی و شیوه برخورد مترجمان فارسی زبان با آن
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
تحول زبان، تغییر معنایی، ترجمه قرآن
|
|
چکیده
|
واژگان با مرور زمان، تحول می یابند که بر اساس مطالعات زبان شناسی، مهم ترین گونه های این تحول، عبارتند از: تعمیم معنایی، تخصیص معنایی، مجاز، استعاره، تنزُّل معنایی ویا ترفیع معنایی. زبان عربی از این قاعده مستثنا نبوده و برخی واژه های قرآنی دچار تحول معنایی شده اند. متاسفانه تعدادی از مترجمان فارسی معاصر قرآن، از این امر غفلت کرده و برخی واژه ها را به معنای رایج معاصر ترجمه کرده اند که این امر می تواند آسیب جدی به مفاهیم قرآنی وارد سازد. از آنجا که تعالیم اصلی دینی مسلمانان از قرآن، اخذ می شود، باید تلاش گردد که در انتقال مفاهیم آن، کوچکترین خطایی رخ ندهد؛ از این رو بررسی خطاهای راه یافته به برخی ترجمه ها، ضرورت می یابد.در این پژوهش ابتدا با جستجو در منابع لغوی و تفسیری قدیمی، و معجم های معاصر، تغییر معنایی راه یافته به دوازده واژه قرآنی(خَصیم، المُثلی، تَبَرَّجنَ، ساهَمَ، مَقام، الملَّه، الاسباب، تَنَفَّسَ، جابوا، عائل، قَیِّمه، غُصّه) با رویکرد توصیفی- تحلیلی نشان داده شده و سپس ترجمه این واژگان در 29 ترجمه رایج فارسی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های تحقیق بیانگر این است که برخی مترجمان از روی سهل انگاری، این واژگان را به معنی رایج معاصر ترجمه کرده اند و از معنای عصر نزول واژه ها غفلت کرده اند.
|
|
پژوهشگران
|
صمد عبداللهی عابد (نفر اول)، ناصر حمزه پور معتوقی (نفر دوم)، سجاد محمدفام (نفر سوم)
|