|
عنوان
|
بررسی منظور شناختی افعال کنشی و قطعی در نهج البلاغه
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
زبان،نهج البلاغه،کنش های گفتار،الگوی کنشی
|
|
چکیده
|
نظریه کنش کلام یکی از مهم ترین نظریاتی است که بر دو حوزه فلسفه زبان و زبان دین تأثیر گذاشته است؛ این نظریه در تکوین، تکامل، تحلیل کلام و به تبع آن نقش های فعل و پیرو آن جمله ها، نقش بسزایی دارد؛ به این صورت که فعل در موارد بسیاری تنها تبادل اطلاعات نمی کند، بلکه معادل خود عمل است. افعالی نظیر فرمان دادن، اعلام کردن، وعده دادن، اظهار داشتن، انذار دادن، هشدار دادن... فعل های کنشی و افعالی که بیانگر واقعیت یا توصیف وضعیتی هستند، فعل های قطعی می باشند. در این جستار، منظورشناختی کنش های کلامی انشایی و اخباری فرازهایی از چند خطبه و نامه نهج البلاغه امام علی(ع) بر اساس نظریة« کنش گفتار» آستین و الگوی کنشی «پنج گانة» سرل مورد مطالعه قرار گرفته و تأثیر قدرت معنایی- منظوری کلام امام (ع) در مخاطب/ مخاطبان تبیین می شود. پاره گفتارهایی که کنش اظهاری وجه غالب آن بوده و کنش عاطفی در کنار کنش ترغیبی بخاطر شرایط سیاسی، بیشترین کاربرد را در گفتار امیر المؤمنین(ع) دارد .
|
|
پژوهشگران
|
علی قهرمانی (نفر اول)، رضا تواضعی (نفر دوم)
|