مشخصات پژوهش

عنوان	فرهنگ لغات و اصطلاحات روانشناسی و روانپزشکی (سه زبانه عربی – فارسی – انگلیسی)
نوع پژوهش	کتاب
کلیدواژه‌ها	فرهنگ اصطلاحات، سه زبانه، عربی، فارسی، انگلیسی
چکیده	مهمترین ابزار کار مترجم و زبان آموز، فرهنگ لغت است و باید آن را مناسب متن مورد نظر انتخاب کند. همچنین مترجم کار آزموده غالباً به استفاده از یک فرهنگ اکتفا نمی کند، بلکه به تناسب موضوع و ویژگی های متن از چندین فرهنگ یک، دو و حتی سه زبانه ی عمومی و تخصصی استفاده می کند. فرهنگ ها به دو دسته تقسیم می شوند: عمومی و تخصصی. البته هر یک از این دو ممکن است یک زبانه یا دو زبانه و شاید چندزبانه باشند. فرهنگ های تخصصی شامل اطلاعات رشته های مختلف علوم و فنون است، از جمله فرهنگ اصطلاحات پزشکی، روانپزشکی، ادبی، ریاضی و ... فرهنگ های عمومی مدخلهای این نوع فرهنگ ها به ترتیب الفبا تنظیم می شود. در برابر هر مدخل، پس از تلفظ ریشه و اشتقاق، هویت دستوری و گونه ی زبانی آن مدخل، معنا یا معناهای مدخل و ترکیبات آن، یا بر حسب تداول یا بر حسب سیر تحول معنایی فهرست می شود. در فرهنگ های عمومی دو زبانه غالباً اطلاعاتی از قبیل اشتقاق و سیر تحول معنایی حذف می شود و در عوض به دو گروه جامع و فشرده طبقه بندی می شوند. فرهنگ های جامع این فرهنگ ها در مقایسه با فرهنگ های فشرده، مدخل های بیشتری دارند و توضیحات کاملتری برای هر مدخل عرضه می کنند و غالباً برای هر یک از معانی مدخل شاهد و مثالی ذکر می کنند. در عین حال بر خلاف عنوانشان هرگز شامل مجموعه کامل کلمه های رایج در هر زبان نیستند، زیرا زبان پیوسته در حال تحول است. در نتیجه تحقیقات، اختراعات، تحولات سیاسی، مخابره ی اخبار روز در جهان و سایر عواملی که در گسترش و تحول زبان دخالت دارند، معمولاً دگرگونی هایی در واژگان زبان به وجود می آید. فرهنگ های تخصصی این فرهنگ ها حاوی اصطلاحات فنی و تخصصی هر یک از رشته های علمی، از قبیل زیست شناسی، ریاضی، معماری، پزشکی، روانپزشکی، سینما و... هستند. به دنبال هر مدخل، که غالباً مفهومی تخصصی است، شرح مفهوم و گاه توضیحی درباره سابقه پیدایش آن ذکر می شود. در واژه نامه های تخصصی دو زبانه هر مدخل معمولاً معادل آن در زبان مقصد آورده می شود و در مواردی که معادلی وجود نداشته باشد، مولفان یا معادلی پیشنهاد می کنند یا به تعریف اصطلاح اکتفا می کنند. فرهنگ نامه های که در طول تاریخ برای توضیح و معنای واژگان به کار می رود، دارای سابقه ای طولانی و تاریخی است. نحوه و چگونگی نگارش آنها عمدتا به دلیل اهمیت واژگانی بوده است، که در میان مردم و
پژوهشگران	حسن اسماعیل زاده باوانی (نفر اول)، سعدیه اصلانی (نفر دوم)