|
عنوان
|
برادری دینی، برابری آسمانی و همزیستی انسانی در زندگی و عرفان مولانا
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
مولانا، جلال الدین رومی، امّت اسلامی، مسلمانان، تسامح، تساهل
|
|
چکیده
|
زندگی و عرفان مولانا از اعتقاد به برادری مسلمانان ـ فارغ از وابستگی آنان به مذاهبِ فقهی و کلامی گوناگون ـ و برابری پیروان ادیان آسمانی و لزوم همزیستی با انسانها حکایت دارد. مولانا مخصوصاً بعد از آشنایی با شمس، به چنان روشندلی و وسعت روحیای دست یافته بود که نه تنها با انسانها بلکه با مور و مار نیز بر سر مهر بود و در همه چیز نشان خدا را میدید و از همه چیز صدای تسبیح و ذکر خدا میشنید و این ژرفبینی و بلندنظری جایی برای کینهورزی و دشمنی با دیگران باقی نمیگذاشت.
روزگار مولانا مصادف با دورۀ سیاه رواج خشونت و اختلافهای دینی و مذهبی بود؛ از این رو، سخن گفتن از تسامح و تساهل در حوزههای فکری و دینی بزرگترین حرکت مصلحانه و انساندوستانه محسوب میشد. امروز با همۀ پیشرفتهایی که در زمینۀ تکنولوژی و رفاه مادّی اتّفاق افتاده است، شیوعِ فجیعترین جنایتها و آدمکُشیها به بهانۀ دگراندیشی و اختلافات مذهبی نشان میدهد که ما به آموزههای جهانشمول و فرازمان مولانا بیش از هر زمان دیگر نیازمندتریم.
در این مقاله سعی کرده ایم بر اساس آثار مولانا و مناقبنامههایی که راجع به زندگی و روابط اجتماعی و سیاسی و انسانی او با دیگران نوشته شده است، ضرورت تغییر نگاه به موضوع تعدّد و تنوّع مذاهب و ادیان الهی و مکاتب فکری و فلسفی بشری را یادآوری کنیم.
|
|
پژوهشگران
|
رحمان مشتاق مهر (نفر اول)
|