|
عنوان
|
واکاوی ایقاع نبر و تنغیم در جزء 30 قرآن کریم
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
قرآن کریم، ایقاع، نبر، تنغیم، موسیقی، معنا
|
|
چکیده
|
ساختار زبان قرآن کریم، یک ساختار موسیقایی است که با بهره گیری از بهترین و جذاب ترین روش ها به انتقال پیام و محتوای دینی دست یافته است. این جنبة اعجازی قرآن به دو ایقاع بیرونی و درونی تقسیم می شود و دارای چنان بافت شگفت انگیزی است که در هر دوره ای بی نظیر می نماید. جستار حاضر درصدد است تا با رویکرد توصیفی – تحلیلی به دو نوع از انواع ایقاع بیرونی (نبر و تنغیم) که کارکرد فونیمی دارند بپردازد تا جایگاهشان را در تلاوت قرآن کریم و ارتباطشان را با محتوای دینی آیات نشان دهد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که استعمال درست نبر و تنغیم در قرآن کریم، از یک سو سبب موسیقایی شدن آیات شده و از سویی دیگر مخاطب را در درک صحیحِ محتوا و معانی آیات یاری می کند.
|
|
پژوهشگران
|
عبدالاحد غیبی (نفر اول)، سولماز پرشور (نفر دوم)
|