|
عنوان
|
زیبایی شناسی ایقاع توازی در خطبة اشباح
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
"نهج البلاغه"، "خطبة اشباح"، "ایقاع توازی"، "توازی مزدوج و توازی مفرد".
|
|
چکیده
|
ساختار جمله در زیبایی متن ادبی و نیز در القای مفاهیم و مضامین آن کارکردی اساسی دارد. جمله باید به گونه ای ترکیب یابد که موقعیت حال و مقام در آن رعایت گردد و واژگان باید به نحوی در کنار هم قرار بگیرند که از همنشینی و جانشینی شان آوایی هماهنگ و گوش نواز به گوش برسد و چینش آن ها نمایانگر مقصود و محتوای متن باشد. خطبة اشباح یکی از خطبه های غرّاء و با عظمت مولای متقیان، حضرت علی (ع) است که افزون بر معانی و محتوای ژرف سرشار از زیبایی های دلربای ساختاری است. یکی از این زیبایی های مشهود در خطبة مذکور، ایقاع توازی است که برخاسته از بسامد بالای همسان های ساختاری در سطح بافت های صرفی و بافت های نحوی متن خطبه است که در نهایت به شکل گیری موسیقی کلی آن متن کمک می کند. این جستار در پی آن است تا با رویکرد توصیفی – تحلیلی ایقاع توازی، ارتباط آن با معانی و محتوای دینی و نیز میزان بسامد آن را در خطبة مذکور بررسی کند تا گوشه ای از بلاغت بی نظیر نهج البلاغه را به نمایش بگذارد و گامی هرچند کوچک به سوی فهم زیبایی های ساختار و محتوای این کتاب ارزشمند بردارد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که هر دو نوع ایقاع توازی (توازی مزدوج و توازی مفرد) در این خطبه به چشم می خورد؛ هرچند که بسامد ایقاع توازی مزدوج نسبت به ایقاع توازی مفرد بیشتر است.
|
|
پژوهشگران
|
علی قهرمانی (نفر اول)، سولماز پرشور (نفر دوم)
|