|
عنوان
|
اثربخشی آموزش تاب آوری بر میزان عاطفه مثبت و منفی و کاهش آشفتگی های روانشناختی مادران دارای کودک مبتلا به اختالل بیشفعالی- نقص توجه
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
اختلال بیش فعالی- نقص توجه ، تاب آوری، آشفتگی روانی، عاطفه مثبت و منفی
|
|
چکیده
|
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تابآوری بر میزان عاطفه مثبت و منفی و کاهش آشفتگیهای
روانشناختی مادران دارای کودک مبتال به اختالل بیشفعالی- نقصتوجه بود.
مواد و روشها: روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر
شامل کلیه مادران دارای کودک مبتال به اختالل نقص توجه - بیش فعالی شهر تبریز در سال 1398 بود که از میان آنها با روش
نمونهگیری دردسترس30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل
مقیاس عاطفه مثبت و منفی و پرسشنامه اضطراب، افسردگی و استرس بود.
مالحظات اخالقی: این مطالعه با کد اخالق 062.1398.REC.TABRIZ.IAU.IR به تصویب کمیته اخالق پزشکی دانشگاه
آزاد اسالمی واحد تبریز رسید.
یافته ها: نتایج 9 جلسهی90 دقیقهای آموزش گروهی تابآوری )برگرفته از برنامه هندرسون و میلشتاین، 2003 )نشان داد
آموزش تابآوری منجر به افزایش عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفی و همچنین کاهش آشفتگی های روانشناختی مادران دارای
کودک مبتال به اختالل نقص توجه - بیش فعالی میگردد.
نتیجه گیری: این نتایج نشان میدهد آموزش تاب آوری می تواند به عنوان یک روش آموزشی- درمانی در افزایش عواطف
مثبت و کاهش عواطف منفی و آشفنگیهای روانی مادران دارای کودک مبتال به اختالالت کودکی موثر واقع گردد.
|
|
پژوهشگران
|
سیدمحمود طباطبایی (نفر اول)، غلامرضا چلبیانلو حسرتانلو (نفر دوم)
|