|
عنوان
|
تحلیل انتقادی از انحراف سلفیه در معنا شناسی صفات الهی از منظر قرآن
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
صفات خبری، تشبیه، ظاهر نگری، تاویل، سلفیه
|
|
چکیده
|
سلفیه اصطلاحی نوظهور در تاریخ اندیشه اسلامی است که گروهی از اهل حدیث و پیروان احمد بن حنبل ،ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب برای خویش برگزیده اند. آنان در روش شناخت ، نقل گرا، و در فهم نقل ،ظاهرگرا هستند. ایشان عقل را شایسته فهم مسائل الهی ندانسته و رسالتش را تنها فهم درست سخنان سلف می دانند. بر مبنای هستی شناسی سلفیه ، خدا موجودی آسمانی و نشسته بر عرش در آسمان هفتم است، صفات خبری زاید بر ذات همچون ید، نفس و وجه دارد و در قیامت به چشم سردیده خواهد شد. آنان در تبیین و تفسیر اینگونه صفات الهی از حیث معناشناسی براساس اصل ظاهرگرایی در قرآن و سنت و به تبعیت از برخی اهل اثر و اصحاب حدیث به معنای ظاهری و عامیانه این صفات بسنده کرده و آنان را تأویل نمی کنند.این گروه با تفسیر افراطی و متعصبانه ای که از توحید دارند، فقط خود را اهل توحید می خوانند و سایر مسلمانان را مشرک و کافر قلمداد می کنند. امام علی(ع) تشبیه را رد کرده و برای رد آن، ادله ای آورده است. ایشان تنزیه مطلق را قبول ندارد و قائل به این است که خدا را در حدّی که خود خدا و پیامبران اش معر فی کرده اند و بر اساس آیات و افعال اش می توان شناخت؛در این مختصر مبانی سلفیه به خامه نقد کشیده شده است.
|
|
پژوهشگران
|
صمد عبداللهی عابد (نفر اول)، محمدفردین جلالی (نفر دوم)، علیرضا عبدالرحیمی (نفر سوم)
|