|
عنوان
|
تعیین فاصله عبور بهینه ی تونل های متقاطع غیر هم سطح با استفاده از مدلسازی عددی- مطالعه موردی متروی تبریز
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
تونل های متقاطع، فاصله عبور بهینه، مدلسازی عددی، نشست های سطحی، مترو تبریز
|
|
چکیده
|
به دلیل نیاز به توسعه روز افزون در شهرهای بزرگ و پر جمعیت و ایجاد زیر ساخت های محیطی مساعد در این شهرها ساخت تونل ها رو به افزایش بوده است. تونل ها علاوه بر موارد کاربرد متعدد، نقش مهمی در توسعه ی حمل و نقل شهری ایفا می نمایند و با افزایش نیاز به خطوط ارتباطی ساخت تونل ها در فاصله ی نزدیک بهم و به وجود آمدن تقاطع های غیرهمسطح در تونل ها اجتناب ناپذیر میباشد. شرایط اجرای پروژه های شهری از منظر ایمنی، سرعت و دقت با پروژه های غیرشهری کاملا متفاوت بوده و همه ی این عوامل باعث میشود تا اجرای تونل های شهری به سوی روش های ایمن و سریع بروند. در تونل های متقاطع غیر هم سطح حفاری تونل جدید به دلیل ایجاد تغییر در شرایط تنش های موجود باعث تاثیر بر روی تونل یا تونل های موجود بوده و همچنین تاثیرات محیطی مانند افزایش نشست های سطحی ایجاد می نماید. در هنگام عبور تونل جدید از بالای تونل های موجود بحث اصلی تامین سربار مناسب برای حفاری تونل بصورت ایمن و با کمترین میزان نشست سطحی میباشد. معمولا سربار مورد نیاز ماشین حفار متناسب با قطر حفاری انتخاب گردیده و با کمتر شدن سربار میزان نشست های سطحی ناشی از حفاری تونل افزایش مییابد. از این رو بطور معمول در حفاریهای زیر معابر میزان سربار 5/1 برابر قطر حفاری تونل و در زیر بافتهای فرسوده 2 برابر قطر تونل پیشنهاد میگردد. تامین این میزان از سربار در تونل های بالاگذر معمولا به سختی امکانپذیر میباشد. عبور تونل از پایین تونل یا تونل های موجود نیز سبب ایجاد نشست در تونل موجود و همچنین تغییر در مقادیر نیروهای سازهای پوشش تونل موجود میگردد. این امر بویژه در مورد تونل های در حال بهره برداری دارای اهمیت بالایی میباشد.
|
|
پژوهشگران
|
علی عبداللهی (دانشجو)، امیرحسن رضائی فرعی (استاد راهنما)
|