عنوان
|
جایگاه علی (ع) در تفسیر قرآن
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
کلیدواژهها
|
علی(ع)، تفسیر، قرآن، روایت، پیامبر(ص)
|
چکیده
|
قرآن،کتاب هدایت است وآدمی با مراجعه به آن می تواند به اهداف هدایتی قرآن دست یابد؛ولی ازآنجاکه قرآن به کلیات پرداخته است وجزئیات آن براساس آیاتی مثل آیه ی«و اَنْزَلنا إِلیک الذکر لِتُبَیِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ اِلَیْهِم؛ و آگاه کننده(= قرآن) را به سوی تو فرو فرستادیم، تا آنچه را که به سوی مردم فرودآمده، برای آنان روشن کنی.»(نحل،44) به عهده پیامبر(ص)گذاشته شده است،ضروری است که برای فهم عمیق قرآن به تعالیم واحادیث آن حضرت مراجعه شود.اما به جهت عمق نامحدود قرآن، پیامبر (ص)نتوانستندونمی توانستند همه ی آیات راباهمه ی بطون آن تبیین کنند ؛لذابرخودلازم دانستندکه درکنارقرآن برای آیندگان منبعی دیگردراختیار قراردهدتامورداستفاده ی هدایتی مردم قرارگیرد.براین اساس مطابق حدیث ثقلین، اهل بیت(ع)را به عنوان بیان کننده ی قرآن معرفی فرمودند.علی(ع)در میان اهل بیت(ع)از جایگاه ویژه ای برخورداراست وپیامبر(ص) ایشان را اعلم صحابه در امور دینی وبه همراه قرآن معرفی کرده است ،وبزرگان صحابه نیزبه این مطلب اذعان دارند.خودعلی(ع)هم به اعلمیت خود ومقام پاسخگویی مطلق سئوالات،مخصوصا سوالات قرآنی اشاره کرده اند.پس بامراجعه به متون روایی وتفسیری می توان تعالیم قرآنی وتفسیری ایشان رافرا گرفت وبدین طریق باوقوف به جایگاه تفسیری آن حضرت،خودراازتعالیم ایشان بهره مند ساخت.
|
پژوهشگران
|
صمد عبداللهی عابد (نفر اول)، علی احمد ناصح (نفر دوم)
|