|
عنوان
|
تاثیر عدم قطعیت پارامترهای ژئوتکنیکی در نشست سطحی ناشی از حفاری مکانیزه در تونل های بزرگ مقطع
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
تحلیل احتمالاتی، عدم قطعیت، نشست سطحی، تونل سازی مکانیزه، روش مونت کارلو
|
|
چکیده
|
از مهم ترین مسائلی که می بایست در حین ساخت تونل های شهری مورد بررسی قرار گیرد، برآورد میزان نشست و کنترل زمین به هنگام حفر تونل می باشد. نشست زمین در محدوده ای معین که به آن نشست مجاز گفته می شود، قابل قبول بوده ولی در نشست های بیشتر از این مقدار مجاز امکان آسیب به سازه ها و تاسیسات سطحی و زیرسطحی در محیط های شهری وجود دارد که مسئله ای مهمی تلقی می شود. از این رو در پروژه های با اهمیت زیاد برای نتایج دقیق تر و جلوگیری از هرگونه آسیب احتمالی ضروری است، از روش های تحلیلی استفاده شود. در تحلیل های دقیق و قطعی یک مقدار میانگین برای نشست به دست می آید و با مقدار نشست مجاز مقایسه می شود، در حالی که در تحلیل های آماری به دلیل ثابت نبودن پارامترهای ژئوتکنیکی یک بازه مناسب برای پارامترهای تصادفی در نظر گرفته شده و تاثیر هر کدام از این متغیرهای تصادفی روی نشست های سطحی بررسی می شود و احتمال وقوع نشست های بیشتر از مقدار مجاز به دست می آید. بررسی پروژه های ژئوتکنیکی به صورت تحلیلی ابزار مهمی برای تصمیم گیری دست اندرکاران مربوطه را فراهم می نماید تا با توجه به نتایج به دست آمده تمهیدات لازم برای جلوگیری از هر گونه آسیب احتمالی را در نظر بگیرند و مانع خطرات جانی و مالی شوند.
|
|
پژوهشگران
|
دنیز قدرت نمای حکم اباد (دانشجو)، امیرحسن رضائی فرعی (استاد راهنما)، مسعود رنجبرنیا (استاد مشاور)
|