|
عنوان
|
بررسی زبان زنانه در رمان ساعة بغداد و فوق جسر الجمهوریة از شهد الراوی بر پایه نظریه رابین لیکاف
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
رابین لیکاف، زبان زنانه، ادبیات زنان، شهدالراوی، ساعت بغداد، رمان عربی
|
|
چکیده
|
در میان رویکردها و نظریات موجود در باب بررسی سبک زنانه، رابین تالمک لیکاف (27 نوامبر 1942) استاد زبانشناسی در دانشگاه کالیفرنیا، نویسنده اثر زبان و جایگاه زن تلاش زیادی برای تبیین ابعاد زبان زانه به کار برد. او «از سبک گفتار زنانه با عنوان زبان ضعیف یاد می کند و تسلط مردان را در سلسله مراتب طبیعی جنسیت عامل استفاده از این عنوان می داند. زنان به نظر لیکاف برای یافتن جایگاهی مناسب با شأن خود در جامعه با زبان مؤدبانه صحبت می کنند» (بهمنی مطلق، 1393: 76). شاید بتوان گفت «بهترین کاری که در زمینه تفاوت های جنسیتی در سبک کلامی صورت گرفته، توسط لیکاف بوده است. به عقیده رابین لیکاف، تفاوت های زبانی میان زنان و مردان یکی از نتایج نابرابری اجتماعی است و ویژگی های زبانی آنها بازتاب تفاوت هایی است که از نظر نقش و موقعیت اجتماعی میان این گروه وجود دارد»
برای آشنایی با نحوه کاربرد نظریه لیکاف با رمان های شهدالراوی در ادامه شواهدی از رمان اول و مشهور نویسنده ساعة بغداد ذکر می-شود. لیکاف از چهار سطح سخن گفته است که در ادامه برای هر سطح مؤلفه ای ذکر و تحلیل می گردد. در سطح آوایی از تکرار به عنوان مشخصه ای زبانی سخن می گوید که این مؤلفه در رمان های شهدالراوی به وفور دیده می شود. مثلا در نمونه ذیل می خوانیم:
سأبکی یا أبا سالی، سأبکی، حتی ینشف نهر دموعی، لقد رحل بعدکم جیران آخرون وسیرحل غیرهم، وأنا هنا وحید، لیس لدیّ أهل أذهب إلیهم، کنتم أهلی وأجبابی وفقدتکم، أنا خائف یا صدیقی، خائف أن أموت وحیداً، هل تعرف وحشة أن تموت وحیداً» (88)
در این نمونه همانطور که دیده می شود نویسنده از تکرار در در موضوع بهره گرفته است و حالت عاطفی و احساسی حاکم در داستان این تکرار را ایجاب کرده است و ذات زنانه نویسنده که در چنین موقعیت های مضطربی توانایی مقابله و مقاومت از او سلب شده، به سمت و سوی این تکرار سوق پیدا کرده است. این تکرار با حالت روحی شکننده سنخیت دارد و به عنوان شگردی زنانه از نظر لیکاف قابل بررسی است، هرچند علاوه بر زنان در آثار مردان نیز به وفور اما بنابر عوامل و زمینه های دیگر به کار می رود.
|
|
پژوهشگران
|
ابراهیم اب خیز (دانشجو)، پرویز احمدزاده هوچ (استاد راهنما)، علی صیادانی (استاد مشاور)
|