|
عنوان
|
تاثیر تمرینات هوازی حین دیالیز بر شاخص پایی- بازویی (ABI)، کیفیت زندگی و کفایت دیالیز بیماران همودیالیزی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
بیماران همودیالیزی،
تمرینات هوازی،
شاخص پایی- بازویی،
کفایت دیالیز، کیفیت زندگی.
|
|
چکیده
|
مقدمه: بیماری شریان محیطی، بخش مهمی از عوارض بیماری مزمن کلیه را تشکیل می دهد. اندازه گیری شاخص پایی-بازویی (ABI) معتبرترین روش تشخیص این بیماری است. بر اساس بررسی ها فعالیت بدنی می تواند با تأثیر بر عملکرد عروق و کارایی همودیالیز، بر وضعیت جسمانی و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی تأثیر بگذارد. در پژوهش حاضر، تأثیر تمرین هوازی حین همودیالیز بر شاخص پایی- بازویی، کیفیت زندگی و کفایت دیالیز بررسی شد.
روش پژوهش: در این پژوهش 30 بیمار همودیالیزی (با میانگین سن 02/4± 56 سال) از مراکز درمانی دیالیز، انتخاب شدند. بیماران به دو گروه تمرین (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین در دورۀ 12 هفته ای تمرین هوازی (رکاب زنی در حالت درازکش) حین دیالیز شرکت کرد، اما گروه کنترل روال عادی درمان را سپری کرد. پیش و پس از پایان دورۀ تمرینی، داده های مربوط به اندازه گیری متغیرها جمع آوری شد و تجزیه وتحلیل آماری به وسیلۀ نرم افزار Spss صورت گرفت.
یافته ها: بین میانگین شاخص پایی-بازویی (018/0=P)، کفایت دیالیز (004/0=P)، کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی (000/0=P)، عملکرد بدنی (000/0=P)، روابط (000/0=P) و کیفیت خواب (006/0=P) گروه تمرین و کنترل در پیش و پس از مداخله تفاوت معنا داری وجود داشت. همچنین بین تغییرات شاخص پایی-بازویی و کیفیت زندگی (05/0=P) و بین کفایت دیالیز و کیفیت زندگی (025/0=P) ارتباط معنا داری وجود دارد. با این حال بین شاخص پایی-بازویی و کفایت دیالیز ارتباط معنا داری مشاهده نشد (920/0=P).
نتیجه گیری: تمرین هوازی حین همودیالیز تأثیر معناداری بر کاهش شاخص پایی-بازویی، افزایش کفایت دیالیز و کیفیت زندگی بیماران دارد. ازاین رو این نوع تمرین می تواند به عنوان راهبرد مهم در کاهش بیماری قلبی و بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده شود.
|
|
پژوهشگران
|
منیر نصیرزاده (نفر اول)، رقیه فخرپور (نفر دوم)، حمید طیبی خسروشاهی (نفر سوم)، مجید مبصری (نفر چهارم)
|