مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی رهایش داروی ضدسرطان کورکومین از نانوهیدروژلهای کیتوزان-پلیاتیلنگلیکول در شرایط فیزیکوشیمیایی مختلف
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده
کلیدواژه‌ها	نانوذرات، کیتوزان، پلی اتیلن گلیکول، دارو، رهایش
چکیده	در میان فرمولاسیونهای مختلف نانوپزشکی، نانوهیدروژلها به دلیل ظرفیت بارگذاری بسیار زیاد ترکیبات محلول در آب، مزایای زیادی برای تحویل داروهای مولکول کوچک آبدوست و درمانهای پروتئین/پپتید نشان دادهاند. از پلیمرهای ترکیبی کیتوزان که برای تهیه نانوهیدروژلها در سیستم تحویل دارویی استفاده میشود، میتوان به کیتوزان-پلیاتیلن- گلیکول ) CS-PEG ( اشاره کرد. کیتوزان، پلیمر حساس به pH و PEG پلیمر حساس به دما با کیتوزان است، همچنین در دماهای بالا و pH پایین باعث رهایش بیشتر ترکیبات دارویی از داخل نانوهیدروژلهای کیتوزان- PEG میشود. اصلاح کیتوزان با PEG میتواند حلالیت آب آن را افزایش داده و با اتصال متقابل PEG امکان تشکیل هیدروژلهای پایه کیتوزان را فراهم کند. کورکومین، یک ترکیب دیفنلی طبیعی مشتقشده از گیاه Curcuma longa ، ثابت کرده است که تعدیلکننده مسیرهای سیگنالدهی درونسلولی است که رشد سلولهای سرطانی، التهاب، تهاجم و آپوپتوز را کنترل میکند و پتانسیل ضدسرطانی آن را آشکار میکند. ابتدا CS-PEGNH با نسبتهای 2:1 و 3:1 ( CS:PEG ( ساخته شدند، سپس حین سنتز نانوهیدروژل هیبرید، کورکومین به بسترها اضافه شد، برای تایید تولید نانوذرات و کپسولهشدن کورکومین داخل نانوذرات از آنالیز UV-Vis و SEM ، همچنین برای تعیین ساختار کریستالی آن از آنالیز XRD نیز استفاده شد. باتوجه به نتایج آنالیز UV-Vis میزان بارگیری دارو در نانوهیدروژل هیبرید با نسبت 2:1 ، 96 % و نسبت 3:1 ، 12 / 97% گزارش شد که نشاندهنده میزان بارگیری بیشتر دارو در نسبت 3:1 است. همچنین نتایج تصاویر SEM ، میانگین قطر CS-PEGNH را تقریباً 50 نانومتر نشان داد. XRD ماهیت کریستالی کورکومین را نشان داد، در CS-PEGNH باتوجه به کاهش شدت پیکها هم ساختار کریستالی و هم ساختار آمورف دیده میشود. در نهایت، رهاسازی دارو از CS-PEGNH در دو نسبت، در pH ها ) 3 ، 5 ، 4 / 7 و 9 ( و دماهای ) 25 ،° 37 ،° 45 ° و ° 60 ( مختلف مورد بررسی قرار گرفت که باتوجه به نتایج، مشاهده شد که میزان رهایش کورکومین از CS-PEGNH در هردو نسبت، در pH های اسیدی و دماهای بالا نسبت به pH بازی و دماهای پایین بیشتر است. رهایش بالای دارو در pH های اسیدی میتواند به علت تضعیف پیوندهای هیدروژنی بین CS-PEGNH با دارو باشد، همچنین رهایش دارو در دماهای بالا به علت حساسیت دمایی PEG و تورم نانوذرات و در
پژوهشگران	ساحل حکیمی اسکوئی (نفر اول)، سعید نژاوند (نفر دوم)، محمد پاژنگ (نفر سوم)