|
عنوان
|
نقد ترجمه ساختارهای لغوی، معنایی و دستوری متون پزشکی (مطالعه موردی: ترجمه قانون ابن سینا از عبدالرحمن شرفکندی)
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نقد ترجمه، قانون ابن سینا، ساختار لغوی- معنایی و بلاغی، عبدالرحمن شرفکندی.
|
|
چکیده
|
کتاب قانون در طب یکی از کتاب های پزشکی است که توسط ابوعلی سینا نوشته شده است، این کتاب از اُمهات کتب طبی در تمدن ایران پس از اسلام و از مهمترین آثار پزشکی دنیای گذشته می باشد، کتاب قانون شامل پنج "کتاب" است که هر یک به چندین «فن»، «تعلیم»، «جمله» و «فصل» تقسیم شده است، این کتاب از مهمترین و مشهورترین آثار طبی شرق و غرب به شمار می رود و از زمان تألیف، حدودا هفت قرن در اروپا مورد استفاده مراکز علمی قرار گرفته است و هنوز هم به عنوان بخش مهمی از طب کهن در مهم ترین مراکز و دانشگاه های جهان تدریس می شود. اصل این کتاب به زبان عربی است و تنها کتاب طبی است که در اروپا به لاتین ترجمه و چاپ شده است. ابن سینا در اروپا به «رئیس الاطباء» و «ملک الاطباء» مشهور شد. عبدالرحمن شرفکندی(هَه ژار) شاعر، محقق و مترجم کُرد ایرانی تنها شخصی است که در دهه های 1340تا 1360ش، متن کامل کتاب قانون در طب را به فارسی ترجمه کرده است. پژوهش حاضر در صدد است با ارائه شواهد به نقد و بررسی لغوی، ساختاری و معنایی بخش هایی از ترجمه کتاب قانون در طب توسط شرفکندی بپردازد. این ترجمه بر اساس اصل مشهور« الفضل للمتقدم» همیشه به عنوان پیشگام در ترجمه قانون ابن سینا مورد تایید و تقدیر جامعه علمی و به ویژه در حوزه علم ترجمه بوده است، اما از لحاظ لغوی، ساختاری و بلاغی خالی از خطا نبوده و گاهی با بخش هایی از متن در ترجمه روبه رو می شویم که ساختارهای لغوی و معنایی در آن مغفول مانده است.
|
|
پژوهشگران
|
حسن اسماعیل زاده باوانی (نفر اول)، گلستان طیب زاد (نفر دوم)
|