مشخصات پژوهش

صفحه نخست /مقایسهٔ اثربخشی زوج درمانی ...
عنوان مقایسهٔ اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریهٔ انتخاب با روان درمانی معنوی مبتنی بر بخشش بر امید به زندگی زنان درمعرض طلاق
نوع پژوهش مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها زوج درمانی مبتنی بر نظریهٔ انتخاب، روان درمانی معنوی مبتنی بر بخشش، امید به زندگی، زنان درمعرض طلاق
چکیده زمینه و هدف: افزایش طلاق و نارضایتی زناشویی سبب شده است تا میزان گرایش به سمت طلاق روند افزایشی پیدا کند. پژوهش حاضر به منظور مقایسهٔ اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریهٔ انتخاب با روان درمانی معنوی مبتنی بر بخشش بر امید به زندگی زنان درمعرض طلاق انجام شد. روش بررسی: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه و با دو مرحله پیگیری (یک ماهه و سه ماهه) بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زنانی تشکیل دادند که در بازهٔ زمانی بهار سال 1400 به شورای حل اختلاف شهرستان مریوان ارجاع داده شدند. از بین این زوجین شصت زن واجد شرایط داوطلب به صورت دردسترس وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (زوج درمانی مبتنی بر نظریهٔ انتخاب و روان درمانی معنوی مبتنی بر بخشش) و یک گروه گواه قرار گرفتند (هر گروه بیست نفر). زوجین هر دو گروه در چهار مرحلهٔ سنجش مذکور به پرسش نامه ٔ امید به زندگی (اسنایدر و همکاران، 1991) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با آزمون های کای دو، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 0٫05 در نرم افزار SPSS نسخهٔ 23 صورت گرفت. یافته ها: میانگین نمرات متغیر امید به زندگی در گروه زوج درمانی مبتنی بر نظریهٔ انتخاب و گروه روان درمانی معنوی مبتنی بر بخشش به طور معناداری بیشتر از گروه گواه به دست آمد (0٫001>p). میانگین نمرات امید به زندگی در گروه زوج درمانی مبتنی بر نظریهٔ انتخاب به طور معناداری بیشتر از گروه روان درمانی معنوی مبتنی بر بخشش بود (0٫001>p). در دو گروه آزمایش، تفاوت معناداری در میانگین نمرات امید به زندگی بین مراحل پیش آزمون و پس آزمون، بین مراحل پیش آزمون با پیگیری یک ماهه و پیگیری سه ماهه، بین مراحل پس آزمون با پیگیری یک ماهه و پیگیری سه ماهه و بین مراحل پیگیری یک ماهه با پیگیری سه ماهه مشاهده شد (0٫05>p). نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش نتیجه گرفته می شود که زوج درمانی مبتنی بر نظریهٔ انتخاب درمقایسه با روان درمانی معنوی مبتنی بر بخشش در افزایش امید به زندگی زنان درمعرض طلاق تأثیر بیشتری دارد.
پژوهشگران شهلا فلاحی (نفر اول)، معصومه آزموده (نفر دوم)، جواد مصرآبادی (نفر سوم)، داوود حسینی نسب (نفر چهارم)