|
عنوان
|
بررسی سیر تحول واژه هایی از فارسی باستان و میانه در گویش تالشی عنبران و مقایسۀ آن با فارسی نو
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
واج،فارسی باستان،فارسی میانه،گویش تالشی،لهجة عنبرانی،فارسی نو
|
|
چکیده
|
گویش تالشی ادامۀ طبیعی و تحول یافتۀ زبان های دورۀ میانه و باستانی ایران است. عده ای از پژوهشگران، این گویش را از گویش های زبان آذری و عده ای آن را زبانی که ریشه در زبان مادی دارد، به حساب می آورند. این گویش به سه دستۀ شمالی، مرکزی و جنوبی تقسیم می شود که در این بین، لهجۀ عنبرانی در گروه لهجه های تالشی شمالی قرار دارد. این لهجه تا به امروز واژه های بسیاری از فارسی باستان و میانه را در درون خود حفظ کرده و در سطوح آوایی، واژگانی و دستوری، دارای ویژگی هایی است که نتایج بررسی دقیق آن ها می تواند خدمت شایانی به حوزۀ زبان فارسی داشته باشد و به پژوهشگران این عرصه یاری رساند. در پژوهش حاضر، که بر اساس بررسی سیر تحول تاریخی، آوایی و واج شناسی تعدادی از واژه های تالشی عنبرانی از دورۀ فارسی باستان و میانه و مقایسۀ آن ها با فارسی نو و معیار، نگاشته شده است، می توان گفت که این واژه ها در درون این لهجه چندان دچار تحول آوایی و ابدال نشده اند و به همین دلیل، شباهت و قرابت این واژه ها در لهجۀ مذکور به فارسی باستان و میانه بیشتر از فارسی نو و معیار است و این امر از دیرینگی و اصالت لهجۀ عنبرانی حکایت دارد.
|
|
پژوهشگران
|
یدالله نصراللهی (نفر اول)، مهناز نظامی عنبران (نفر دوم)
|