|
چکیده
|
برخی از اجزای ناخواسته ریزساختاری نظیر آخال ها تاثیر سوئی بر خواص فلزات بویژه خواص مکانیکی و قابلیت جوشکاری امتداد ضخامت آنها دارند. آخال ها قادر به کاهش قابل توجه برخی خواص مکانیکی فلزات نظیر خستگی و یا انعطاف پذیری می باشند. طبیعتاً گام نهادن به سمت متالورژی پاتیلی و تولید فولادهای با محتوای آخال های کمتر و همچنین اصلاح شده، به مقدار قابل توجهی خواص مکانیکی فلزات را ارتقا داده است. پرواضح است که در حال حاضر با کمک فناوری های پیشرفته، فولادهای تمیز تولید می شوند. با اینحال همیشه این سوال به ذهن خطور می نماید که:
آیا در فولادهای تمیز نیز آخال ها مشکلاتی برای جوشکاری ایجاد می نمایند؟
آیا در فولادهای تمیز یا حتی در فولادهای فوق تمیز که در آن مقدار آخال بسیار اندک است، آخال اصلاح نشده و بحرانی باقی نمی ماند؟
در صورت وجود، آیا این آخال های بحرانی خواص مکانیکی ماده را مجدداً به صورت شدید کاهش نمی دهند؟
در صورت وجود، آیا این آخال های بحرانی قابل رصد با انواع روشهای بازرسی های غیرمخرب هستند؟
|