عنوان
|
بررسی تاثیر نانوژل سیلیبینین برروی رده سلولی A549 و بیان ژن TM4SF1-AS1 در بیماران مبتلا به سرطان ریه
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
سرطان ریه٬ سیلیبینین٬ نانوژل
|
چکیده
|
سرطان یک بیماری ژنتیکی پیچیده است که شامل ناهنجاری های ساختاری و بیانی در ژن های کدکننده و غیر کدکننده است.روش های درمان سرطان یک زمینه مهم مطالعه برای ارتقای مراقبت های بهداشتی انسان است.سرطان ریه عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در آمریکای شمالی و سایر کشورهای توسعه یافته است.یکی از دلایلی که سرطان ریه در صدر فهرست قرار دارد این است که اغلب تا زمانی که سرطان در مراحل پیشرفته نباشد، تشخیص داده نمی شود. بنابراین، تشخیص زودهنگام سرطان ریه بسیار مهم است.رویکردهای فعلی درمان سرطان از جمله رادیوتراپی و شیمی درمانی به دلیل داشتن اثرات نامطلوب مختلف ناامیدکننده و نامطلوب مانند سمیت ناخواسته بر روی سلول های طبیعی محدود شده است. بنابراین، ضروری است که راهبردها و رویکردهای نوآورانه برای درمان موثر سرطان ریه انسان توسعه یابد.در حال حاضر، مواد مختلف زیست فعال طبیعی غیرخطرناک شناسایی شده اند و توانایی آن ها در کاهش عود سرطان و بهبود درمان ارزیابی شده است.برخی از ترکیبات طبیعی مانند سیلیبینین محصولات امیدوارکننده ای برای افزایش کارایی درمانی هستند.
شیمی درمانی، ایمونوتراپی و رادیوتراپی به تنهایی روش های درمانی ناکارآمدی هستند و تکنیک های جدید برای کنترل مرگ و میر مورد نیاز است. به عنوان جایگزین یا مکمل شیمی درمانی یا رادیوتراپی، فیتوکمیکال های طبیعی (مانند فلاونوئیدها، ایزوفلاون ها و لیگنان ها) با اثرات آنتی اکسیدانی یا هورمون مانند در حال بررسی برای درمان سرطان هستند.سیلیبینین یک پلی فنول گیاهی طبیعی با خواص آنتی اکسیدانی و ضد سرطانی بالا است که باعث اثربخشی طیف گسترده ای در برابر سرطان، از جمله توقف چرخه سلولی و آپوپتوز در بیشتر موارد می شود.کاربردهای بالینی سیلیبینین به دلیل حلالیت آبی کم، نفوذ ضعیف به سلول های اپیتلیال روده و حذف سریع سیستمیک که منجر به فراهمی زیستی ضعیف می شود، محدود است. برای غلبه بر چنین موانعی، رویکردهای مبتنی بر نانو مانند نانوذرات، نانولیپوزوم، نانوسوسپانسیون و نانوفرمولاسیون های مختلف دیگر بر روی فرمول بندی قدیمی بررسی شده اند.
بر اساس دانش فعلی، به نظر می رسد که نیاز فوری به شناسایی نشانگرهای زیستی جدید برای جلوگیری از پیشرفت سرطان
و درمان آن وجود دارد.با توجه به بیان خاص بافت و نقش کلیدی آنها در سرطان، lncRNA ها پتانسیل این را دارند که نشانگرهای زی
|
پژوهشگران
|
ثنا حاجی بلند (دانشجو)، ناصر پولادی (استاد راهنما)، مرضیه فتحی (استاد مشاور)، رضا صفرعلیزاده (استاد راهنمای دوم)
|