مشخصات پژوهش

صفحه نخست /طراحی ماتریس پراکندگی سطوح ...
عنوان طراحی ماتریس پراکندگی سطوح هوشمند قابل تنظیم فراقطری با ساختار اتصال گروهی در سیستم های چند ورودی چند خروجی
نوع پژوهش پایان نامه
کلیدواژه‌ها سطوح هوشمند قابل تنظیم، ماتریس پراکندگی، سیستم های چند ورودی چند خروجی
چکیده سیستم چند ورودی چند خروجی (MIMO )، سیستمی است که در آن از چند آنتن در فرستنده و چند آنتن در گیرنده استفاده می گردد. یکی از حالات سیستم MIMO، سیستم چند ورودی چند خروجی انبوه (MaMIMO ) می باشد که در آن تعداد آنتن های ایستگاه پایه (BS ) خیلی زیاد می باشد. مزایای کم عیب و نقص MaMIMO آن را به عنوان ستون فقرات شبکه های بی سیم امروزی تبدیل کرده است. شبکه های بی سیم برای پنج نسل اول، در حضور کانال های بی سیم غیرقابل کنترل از طریق طرح های مختلف پیچیده در فرستنده/گیرنده، کار می کنند. با این حال، برای فراتر از 5G و 6G، انتظار می رود شبکه های بی سیم به لطف ظهور یک تکنیک امیدوارکننده، یعنی سطوح هوشمند قابل تنظیم (RIS ) دستکاری هایی در فرستنده/گیرنده و کانال بی سیم داشته باشند [1]. به دلیل اینکه از عناصر پراکنده قابل تنظیم غیرفعال متعددی تشکیل شده است که می تواند کانال بی سیم را دستکاری کند و در نتیجه طیف و کارایی انرژی شبکه بی سیم را افزایش دهد و همچنین می توانند به طور انعطاف پذیر در سیستم های ارتباطی بی سیم مختلف مستقر شوند تا محیط انتشار را بدون مصرف انرژی زیاد تغییر دهند [2]. RISها، که می توانند کانال های رادیویی قابل کنترلی بسازند و کیفیت ارتباطات را به شیوه ای مقرون به صرفه بهبود بخشند اخیراً به عنوان یک فناوری انقلابی برای تحقیقات ارتباطات بی سیم در نظر گرفته شده اند [2]. RIS ها سطوحی هستند که از عناصر بازتابی متعدد و پسیوی تشکیل شده اند که می توانند دامنه و فاز امواج الکترومغناطیسی برخوردی را تغییر دهند. با بهینه سازی ضرایب بازتاب این عناصر پسیو، RIS ها می توانند موج بازتاب شده را به سمت مورد نظر هدایت کنند [3]. از مزایای RIS در سیستم های بی سیم، می توان به فعال کردن حسگر و ارتباطات یکپارچه و بهبود رله قدرت اشاره کرد [1]. در حالت کلی در RIS معمولی هر عنصر RIS به امپدانس قابل تنظیم خود بدون اتصال به عناصری دیگر، متصل است. به طور خاص، دو محدودیت برایRIS معمولی وجود دارد: 1)RIS معمولی فقط می تواند فاز سیگنال برخوردی را کنترل کند، که توانایی شکل دهی پرتوهای غیرفعال را محدود می کند و در نتیجه عملکرد را کاهش می دهد. 2) فقط انعکاس سیگنال را به همان سمت فعال می کند که دقت کنترل پرتو و پوشش RIS را محدود می کند [1].
پژوهشگران فاطمه مژده جو (دانشجو)، محمود آتشبار (استاد راهنما)، حامد علی زاده قاضی جهانی (استاد مشاور)