|
عنوان
|
مقایسه اثربخشی رویکرد بارکلی و آموزش نظریه ذهن بر تعاملات اجتماعی،کاهش پرخاشگری و شناخت هیجان کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
اوتیسم،رویکرد بارکلی،نظریه ذهن،تعاملات اجتماعی،کاهش پرخاشگری،شناخت هیجان
|
|
چکیده
|
اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالات تحولی عصبی است که در دوران کودکی ظاهر می شود و چالش های زیادی را برای کودک، خانواده و جامعه به همراه دارد(کساری و پترسون ، 2012). با توجه به شیوع بالا و روز افزون اختلال اوتیسم مشکلات اصلی مرتبط با این موضوع شامل دشواری در ایجاد ارتباط و تعامل با دیگران، ناتوانی در درک افکار و احساسات افراد و رفتار های تکانشی است. در صورتی که اقدامات درمانی و مداخلات لازم برای بهبود مهارت های اجتماعی این کودکان به موقع انجام نشود، این کاستی ها می توانند منجر به بروز چالش های جدی در سازگاری آنها با جامعه شوند(کاله، اسمیت و اسپونهایم ، 2012).
تاکنون بسیاری از مداخلات، به صورت تک بعدی به درمان جنبه های خاصی از مشکلات کودکان مبتلا به اوتیسم پرداخته اند. نظریه ذهن و رویکرد بارکلی هر یک ابزارهایی برای بهبود تعاملات اجتماعی، شناخت هیجان و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه ارائه می دهند، اما مقایسه اثربخشی این دو رویکرد مورد مطالعه قرار نگرفته است. بنابراین، انجام تحقیقی که این دو مداخله را به صورت مقایسه ای بررسی کند، می تواند به شفاف سازی مسیرهای درمانی مناسب کمک کند. وهمچنین با افزایش نرخ تشخیص اختلال اوتیسم در سال های اخیر و فشارهای روانی و مالی که این اختلال بر خانواده ها وارد می کند، انجام مطالعاتی که به بهبود شرایط این کودکان کمک کند، از اهمیت بالایی برخوردار است. این تحقیق با مقایسه دو رویکرد مهم درمانی، به تولید دانش جدید در حوزه مداخلات درمانی برای اختلال اوتیسم کمک می کند. نتایج آن می تواند پایه گذار توسعه پروتکل های درمانی ترکیبی یا بهینه سازی مداخلات موجود باشد. علاوه بر این، این پژوهش می تواند خلأهایی را که در مطالعات پیشین وجود دارد شناسایی کرده و افق های تازه ای برای تحقیقات آتی باز کند. یافته های این پژوهش می توانند به متخصصان حوزه روان شناسی و گفتاردرمانی کمک کنند تا مداخلات مناسب تری را برای کودکان مبتلا به اوتیسم طراحی کنند. علاوه بر این، خانواده ها و معلمان نیز می توانند با بهره گیری از نتایج این مطالعه، روش های مؤثرتری برای ارتباط با این کودکان و مدیریت رفتارهای آن ها بیاموزند. این تحقیق قصد دارد تا به طور خاص به مقایسه اثربخشی دو رویکرد نظریه ذهن و رویکرد بارکلی در بهبود تعاملات اجتماعی، شناخت هیجانات و کاهش پرخاشگری در کودکان اوتیستیک بپردازد
|
|
پژوهشگران
|
سینا احمدی (دانشجو)، مهران سلیمانی (استاد راهنما)، کریم عبدالمحمدی (استاد مشاور)
|