مشخصات پژوهش

عنوان	ارزیابی ارتباط الگوی فلوسیتومتری شمارش سلول های CD34+در پیامدهای کوتاه مدت بیماران پیوند مغز استخوان
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	پیوند مغز استخوان ، CD34+، بیماری پیوند در مقابل میزبان
چکیده	پیوند مغز استخوان (BMT) یکی از روش های حیاتی در درمان بسیاری از بیماری های خونی بدخیم و غیر بدخیم است. این روش درمانی به ویژه در بیماران مبتلا به لوسمی، لنفوم، مولتیپل میلوما و برخی از اختلالات ایمنی موثر است. موفقیت پیوند مغز استخوان به کیفیت و کمیت سلول های بنیادی خونساز (HSCs)وابسته است که از اهدا کننده به گیرنده منتقل می شوند. در این میان، سلول های CD34+ به عنوان شاخص اصلی کیفیت و کارآیی گرافت مورد توجه قرار دارند. در میان سلول های بنیادی خون ساز، سلول های CD34+ به عنوان یک زیرمجموعه مهم شناخته می شوند که توانایی تولید انواع مختلف سلول های خونی را دارد. شمارش و ارزیابی سلول های CD34+ قبل از پیوند مغز استخوان به عنوان یک معیار استاندارد برای سنجش کیفیت و کارایی گرافت مورد استفاده قرار می گیرد. فلوسیتومتری به عنوان یک ابزار قدرتمند برای شمارش و تحلیل سلول های CD34+ استفاده می شود، اما رابطه دقیق بین الگوهای فلوسیتومتری این سلول ها و نتایج بالینی همچنان به خوبی مورد مطالعه نگرفته است. دوز های بالاتر سلول های CD34+ با نتایج بالینی بهتر از جمله بازیابی سریعتر نوتروفیل و پلاکت، کاهش خطر نارسایی پیوند و افزایش بقای کلی مرتبط است. از این تکنیک برای تعیین کمیت و کیفیت این سلول ها که می تواند به طور قابل توجهی بر نتایج کوتاه مدت پس از پیوند مانند سرعت پیوند، بروز بیماری پیوند در مقابل میزبانGraft-versus-host disease (GVHD) و بقای بیمار تاثیر بگذارد. با این حال، ویژگی های دقیق تر این سلول ها که توسط فلوسیتومتری تعیین می شوند مانند اندازه، گرانولاریته و بیان مارکرهای سطحی، ممکن است به طور مستقل بر نتایج پیوند تاثیر بگذارند. مسئله ای که مورد بررسی قرار میگیرد این است که آیا ویژگی های دقیقتر سلول های CD34+ که توسط فلوسیتومتری تحلیل می شوند، می توانند به عنوان مارکر های پیش بینی کننده معتبر برای نتایج کوتاه مدت پیوند مغز استخوان مورد استفاده قرار گیرند یا خیر. اگر بتوانیم رابطه ای بین الگوهای فلوسیتومتری سلول هایCD34+ و نتایج بالینی کوتاه مدت پیدا کنیم، این می تواند به بهبود فرآیندهای انتخاب گرافت، کاهش خطرات و عوارض پس از پیوند و در نهایت افزایش نرخ موفقیت پیوند منجر شود.
پژوهشگران	زهرا پورقربان سقطی (دانشجو)، ناصر پولادی (استاد راهنما)، مهدی طالبی (استاد مشاور)، بابک نجاتی (استاد راهنمای دوم)