مشخصات پژوهش

صفحه نخست /سازگاری های سوخت و سازی و ...
عنوان سازگاری های سوخت و سازی و درون ریز تمرین هوازی در مردان دارای سندرم متابولیک پیشرفته
نوع پژوهش مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها سندرم متابولیک، تمرین هوازی
چکیده هدف از این پژوهش، بررسی سازگاریهای سوختوسازی، هورمونی و نروتروفینی با تمرین هوازی در مردان میانسال دارای سندرم متابولیک میباشد. بدینمنظور، 30 مرد چاق میانسال دارای تعداد باالیی از ،سانتیمتر 173/0±7/0 :قد ،کیلوگرم 95/0±8/3 :وزن ،سال 58/2±5/3 :سن( متابولیک خطر شاخصهای شاخص تودۀ بدن: 31/5±1/5 کیلوگرم بر مترمربع و اوج اکسیژن مصرفی: 20/0±4/2 میلیلیتر بر کیلوگرم در دقیقه( بهطور تصادفی در دو گروه ورزش و کنترل تقسیم شدند و قبل و بعد از انجام هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط )سه جلسه در هفته با شدت 60 تا 50% اوج اکسیژن مصرفی( مورد بررسی قرار گرفتند. نمونههای خونی ناشتا و متغیرهای غذایی در هر دو مرحله ثبت گردید. از آزمونهای تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون مرحلهای و تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر برای بررسی دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرین ورزشی عالوهبر کاهش مقدار کل شاخصهای خطر متابولیک، امتیاز z سندرم متابولیک، وزن بدن و کورتیزول سرم و همچنین سبب افزایش حساسیت انسولینی، اوج اکسیژن مصرفی، عامل رشد عصب، عامل رشد عصبی مشتقشده از مغز، عامل رشدی شبهانسولین-1 و تستوسترون سرم گردیده است )P>0.05(. در طول پژوهش و براساس یافتهها، تفاوت معناداری در مقدار پروتئین، قند، چربی و کل غذای مصرفی روزانه مشاهده نشد )P<0.05(. عالوهبراین دور کمر، عامل رشد عصب و وزن بدن بهعنوان مهمترین عوامل برآوردکنندۀ نسبت تستوسترون به کورتیزول سرم شناسایی شدند )P>0.05(؛ لذا میتوان گفت که تمرین هوازی در وضعیت سندرم متابولیک پیشرفته، علاوه بر بهبود وضعیت متابولیک و حساسیت انسولینی، سبب تغییر حالت سوخت وسازی بدن بهسوی وضعیت آنابولیک میشود.
پژوهشگران کریم آزالی علمداری (نفر اول)، هادی روحانی (نفر دوم)