|
عنوان
|
پیامدار و پیامآور قیام سرخ در اندیشه ابن ابی الحدید و وصال شیرازی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
انحطاط، امام سجاد، حضرت زینب، ابن ابی الحدید، وصال شیرازی
|
|
چکیده
|
ادبیات عرب و فارسی هر چند بخاطر انعکاس برخی از تصاویر تاریخی و حماسی کربلا در دوره معاصر بتواند برخویش ببالد، ولی از بازتاب تصاویر حماسی اسرای عاشورا در کوفه و شام که هدایت کنندگان اصلی آن علی بن حسین(ع) و زینب کبری(ع) باشند، در همه ادوار خصوصا در دوره انحطاط ناتوان است. ابن ابی الحدید از شعرای آغازین روز های دوره انحطاط عربی اگر چه شمه ای از احوالات سید الساجدین و عقیله العرب را در روز عاشورا با تصویری از حضور ایستای ایشان مخصوصا حضرت سجاد(ع)، بیان نموده است ولی نتوانست سیمای فعال و پویای ایشان در معرکه بعد از عاشورا را که در کوفه و شام به وقوع پیوست، انعکاس نماید. شاعر پارسی گوی قرن سیزدهم نیز که از شعرای اواخر دوره انحطاط است همان ایستایی را برای حضرت سجاد(ع) و حضرت زینب (ع) بعد از عاشورا در اندیشه دارد هر چند به دلیل پر رنگ شدن ادبیات دینی، رد پایی از انعکاس حماسه هایی از حضرت سجاد(ع) و حضرت زینب در به سرانجام رساندن قیام عاشورا در شعرش به چشم می خورد. این مقاله بر آن است با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی تطبیقی بازتاب سیمای حضرت سجاد(ع) و حضرت زینب(ع) در شعر ابن ابی الحدید از شعرای دوره انحطاط و وصال شیرازی شاعر فارسی گوی این عصر بپردازد. با توجه به این که دوره انحطاط پیش درآمدی برای ورود شعرای دینی در دوره بعد با موضوعات عاشورایی است لذا با توجه به نقش اساسی حضرت زین العابدین(ع) و حضرت زینب(ع) در حماسه های بعد از عاشورا، آشنایی با سیمای ایشان در شعر دو شاعر مذکور دوره انحطاط ضروری به نظر می رسد.
|
|
پژوهشگران
|
عبدالاحد غیبی (نفر اول)، موسی نژاد خلیلی (نفر دوم)، زهرا محمدپور (نفر سوم)
|