مشخصات پژوهش

عنوان	رده بندی ریسک سازه های سطحی و بررسی عملکرد شمع درجا در کاهش نشست های ناشی از حفر تونل های مترو در مناطق شهری(مطالعه موردی مترو تبریز)
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	تونل سازی مکانیزه، اقدام تحکیمی، رده بندی ریسک، سازه های سطحی، شمع بتنی درجا.
چکیده	همچون تمام پروژه های عمرانی احداث متروآثار و پی آمدهای اجتماعی و فنی خواهد داشت که شاید قابل توجه ترین اثر فنی آن تأثیر نشست های سطحی ناشی از حفر تونل ها و احداث ایستگاه های زیر زمینی برسازه های سطحی می باشد. در مقاله حاضربا انجام مدلسازی عددی و کاربردنرم افزارالمانمحدود Plaxis8.6به ارزیابی و تعیین رده ریسک سازه های سطحیبا تعداد طبقات و عرض های متفاوت پرداخته شده است. به دلیل تأثیر زیاد پارامترهای هندسی تونل و مشخصات ژئوتکنیکی خاک پیرامون آن بر میزان تغییر شکل های حاصل، محدوده مجاور ایستگاه چهارخط دو مترو تبریز به عنوان مطالعه موردی انتخاب گردیده است. سازه های سطحی منطقه مورد بررسی عموماً دارای عرض کم بوده و بر اساس نتایج حاصل دارای رده ریسک بالا می باشند. مدلسازی سازه های سطحی یک بار بدون در نظر گرفتن سختی سازه و بار دیگر با در نظر گرفتن سختی سازه به روش تیر الاستیک معادل انجام گرفته است. به دلیل تأثیر زیاد سختی سازه ها در مدلسازی به روش تیر الاستیک معادل، رده ریسک حاصل از این روش غیرمحافظه کارانه می باشد.با توجه بهمحدودیت های محیطی و اجرایی منطقه، احداث شمع بتنی در جاریز با متغیر های طول و فاصله اجرا از همبعنوان اقدام تحکیمی مناسب انتخاب و مورد تحلیل قرار گرفته است. بر اساس نتایج حاصل ومقایسه رده ریسک اولیه سازه ها با مقادیر بعد از اجرای اقدام تحکیمی، رده ریسک سازه های سطحی از 3 به 2کاهش می یابد که نشانگر عملکرد موفق این روش است.در عملکرد این اقدام تحکیمی تأثیر طول شمع های بتنی به مراتب بیشتر از فاصله مرکز به مرکز شمع ها بوده که این امر ناشی از سختی قابل صرف نظر شمع بتنی در مقایسه با سختی تیر معادل سازه سطحی می باشد.همچنین، با تحلیل بیش از 220 مدل عددی، تأثیر مدل رفتاری خاک، پارامترهای درصد انقباض تونل و عرض خیابان نیز بر میزان نشست های حاصل و عملکرد روش تحکیمی مورد بررسی قرار گرفته است.
پژوهشگران	امیرحسن رضائی فرعی (نفر اول)، علی اکبر احترامی (نفر دوم)