|
عنوان
|
بررسی تطبیقی جلوه های پایداری در اشعار شاملو و درویش
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
شعر پایداری، ادبیات مقاومت، شاملو، محمود درویش، بیان نمادین.
|
|
چکیده
|
شعر پایداری در سیر تاریخی بسیاری از ملت ها نمودی خاص دارد. طبیعی است که تهاجم و ظلم از سوی یک طرف، مقاومت و دفاع طرف دیگر را در پی خواهد داشت. ادبیات نیز نمایش دهنده و ارائه کننده زندگی انسان ها است و دردها، رنج ها و شادی ها و تمامی عواطف آنها را مانند هر هنر دیگری در خود نشان می دهد. شاملو و درویش با انگیزه ای اجتماعی مفاهیم پایداری و مقاومت را در اشعار خود ارائه نموده اند. هر دو شاعر با فعالیت های اجتماعی و سیاسی خود در کنار مردم به پایداری پرداختند و زندانی شده و تحت فشارهای استبداد قرار گرفتند اما از مبارزه و پایداری دست نکشیده و به آینده و پیروزی امید داشته اند. بررسی تطبیقی شعر احمد شاملو و محمود درویش در حوزة شعر پایداری و تبیین عناصر مشترک و تحلیل شیوه های ارائة مضامین پایداری از نظر محتوایی و زبانی هر یک از این دو شاعر برجسته علاوه بر کمک به شناخت دقیق جهان بینی و اندیشه های هر دو شاعر، در تحلیل شعر پایداری در حوزة ادبیات جهان بسیار مؤثر خواهد بود به شکلی که با تحقیقات گسترده در حوزة ادبیات پایداری ملت ها می توان به عناصر مشترک شعر پایداری در ادبیات جهان دست یافت. اشعار محمود درویش و احمد شاملو مشتمل بر مضامین مشترک زیادی در زمینه ادبیات پایداری از قبیل وطن دوستی، مقابله با ظلم و ستم، آزادی و غیره است. زندگی دو شاعر تاثیر فراوانی بر شعر آنها گذاشته و هر دو شاعر به سبب اوضـاع استبدادی و خفقان به بیان نمادین گرایش نشان داده اند.
|
|
پژوهشگران
|
پرویز احمدزاده هوچ (نفر اول)، محمد پاشائی مهترلو (نفر دوم)، رسول کاظم زاده (نفر سوم)
|