|
عنوان
|
تحلیل ساختارشکنی وتقابل های دوگانه در رمان این خیابان سرعت گیرندارد
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
زن نوشتار,ساختارشکنی ,زبان جنسیت ,مریم جهانی
|
|
چکیده
|
تقابلهای دوگانه و ساختارشکنانه در رمانهای زننوشته، با دستیابی به زبان و ویژگیهای اصلی، با
کاربرد فرهنگ و ایدئولوژی خاص زنانه در آثار ادبی سروکار دارد. این نوع نقد در آثار داستانی به دو
شیوه انجام میشود: نخست، جلوههای زن که شخصیت و نقش زن را در داستان پررنگ میکند. دوم،
» این خیابان سرعتگیر ندارد « نقد زنان که در آن به زنان نویسنده و آثار زننوشته توجه میشود. رمان
اثر مریم جهانی، یکی از رمانهای زنمحوری است که در سالهای اخیر با دغدغۀ بررسی دنیای زنان
جای خود را در میان رمانهای معاصر فارسی باز کرده است. با توجه به اهمیت این رمان در جریان
رمانهای زننوشته در ادبیات داستانی پس از انقلاب، این جستار به شیوۀ توصیفی- تحلیلی، مبتنی بر
عناصر ساختارشکنی تلاش کرده است به واکاوی عناصر زننوشتههای ادبیات معاصر در این رمان بپردازد
و به این نتیجه دست یافته است که این رمان مدرنیستی به شیوۀ ساختارشکنانه در پی ایجاد تردید در تقابل
دوگانۀ مرد و زن است. ازاینجهت، شخصیتهای زن داستان موقعیت و هویت زنانۀ خویش را محصول
روابط اجتماعی تحمیلی مردسالار میدانند که مردان و اقتدار زبان مردانه برایشان آفریده است. زبان
نوشتاری متن به سبب انعکاس باورها، جهانبینی و عواطف زنانه، برجسته کردن تظلم زنانه در تقابل با
مرد، توجه به حس بیزاری و هراس در زنان، حس استقلال زنانه، اعتراض به نگاه سرکوبگر مردانه و
و غیره، تلاشی برای رسیدن به » من یک زنم، اما میتوانم بهتر از یک مرد باشم « پاسخ به آن با شعار
سبک زننوشتاری به شمار میرود
|
|
پژوهشگران
|
فریبا رحیمی (نفر اول)، ناصر علی زاده خیاط (نفر دوم)، آرش مشفقی (نفر سوم)
|